२ ५० ४,२.६] छन्दशार्चिकः । ७४५ योतनादि गुणकस्य(२) "‘ते’ तव "धिय" कर्मणा स्तुत्या() "" " () ‘’ नरः" नर:मनुष्यः ‘सख स्तोता५भवति सः । यः” “व हतो" महतो दिव" दीप्तस्य तव सम्बन्धिन्या ‘ऊती"(*) ‘ ऊत्या रमया ‘द्वि द्रष। ' वेष्टन् “अंहो न’ आहनन शीलं पापमिव "तरति अतिक्रामति ॥ ६ ॥ १३३ (२) ‘दिनु, कड़ा विज{षा-यवहार ति -स्न ति-मदमद-रूप कान्ति-निषु' इति दि• घ९ ।। ( ३ ---धः" इति कर्म नामसु एकविशतितम नै घट कम् (२) ' इह च नत्याश्च कम । स्त तिक्रिययेत्यर्थः ।। (५) --न त्यस्तोतुतक्षणं सखित्वमिह म्टद्यते । सर्वपलकं ‘मध"इत्येव स ने तु ‘ पाठः , तव घ इत्यनर्थकं “नियतस्य च (१.३.१३)"इति दर्चन्वित च। परसिद्ध तदतीव चिव' यस मत भयकृता कुत था। गदितमिति । (५--पूर्वमवर्णदीर्घः (११.३९ )। (4)-भृतः पापस न एव न वेद प्रथम- भण्डलान्तर्गत पञ्चदशगुवाकोयद्वद मत सप्तदश्य ऋचो याज्याने यास्कः (“सुप्त मर्यादाः कवयस्ततक्षतास्मेकामिभ्य हुरो गा') स्रो यः !)
- मर्यादाः कवययः । मा मेका भयभn भवति । तं
मनेव न इव।न भतपगचग २) ब्रह्महत्य’३। भ ग इत्य(४) सु(पान ।५) वुक न कंसवः Pगः । ५न ’ सेवां(४) पातके नतोव • )इति ।।। मति' २१ e४क.
