एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
२५०३,१,७] छन्दअचि कः । ४८५ अथ सप्तमी । मधातिश्रि ऋषिः । १ २ २ १ २ ३ २ ३ १ २ ३ १ २ पिबासुतस्यरसिनोमन्खानइन्द्रगोमतः । ३ १ ३ ३ १ ३ ३ २ १ २ ३ १ २ अपित्रेबोधिमधमाद्यवृधे३मा अवन्तुतेधियः ॥७||७ ५ ४ २ ३ ४ ५ १ र । पिबा३सुतस्यरसिनाः । मखानइन्द्रगोमता२३३ ध्य " महत्या धिया(') ‘युग’ सहायभूतया "वाजम्” अत्र "सिषासति" सभजते । 'पुरुहुतं ” बहुभि गहुतम् "इन्द्र सन् “गिरा' स्तत्या हे यजमानाः ! "वः' यमदर्थम् “श्र नभ " तम भिमुखं कुर्यं । तत्र दृष्टान्तः-‘‘ने मिं” चक्रस्य वलयं “सुधैवं शोभनदारु' ‘तटेय" यथा बडीकिः दारु नेमि मानमयते तद्ददित्यर्थः ॥ ६ ॥ ६ ७ उत्तरार्चिकस्य ६,२,१६१ = ऋग्वेदस्य ५,,२५,१-- अस्यमृद्यरण्यके प्रथमे त्रीणि मानानि८ १० १५ = ऊहे च पञ्च अ० ८--न ०१५ १६ पं० दि ५ १२ अष्टा० बि० १६ । 1 पृष्ठम् । (१)--‘पुग्धा पत्न' ति विभ ।
