एतत् पृष्ठम् परिष्कृतम् अस्ति
62
[अयोध्याकाण्डः
दशरथदिष्टान्तः
नय नौ, नृप ! तं देशं इति मां चाभ्यभाषत ।
अद्य तं द्रष्टुमिच्छावः पुत्रं [१] पश्चिमदर्शनम् ॥ २७ ॥
द्रष्टुं - अनुभवितुं, स्पर्शनादिनेति शेषः । पश्चिमदर्शनं- सर्वान्तदर्शनमिति यावत् ॥ २७ ॥
रुधिरेणावसिक्ताङ्गं प्रकीर्णाजिनवाससम् ।
शयानं भुवि निस्संज्ञं धर्मराजवशं गतम् ॥ २८ ॥
[२] अथाहमेकस्तं देशं नीत्वा तौ भृशदुःखितौ ।
अस्पर्शयमहं पुत्रं तं मुनिं सह भार्यया ॥ २९ ॥
तौ पुत्रमात्मनः स्पृष्ट्वा तमासाद्य तपस्विनौ ।
निपेततुः शरीरेऽस्य पिता चास्येदमब्रवीत् ॥ ३० ॥
इदमब्रवीदिति । वक्ष्यमाणरूपं लौकिकं प्रलापमित्यर्थः ॥ ३० ॥
संकुपित:--संकोप प्राप्तः ॥ ३१ ॥
अप्रिय इति पदम्, अप्रियकारी नास्मीत्यर्थः ॥ ३२ ॥
कस्य वाऽपररात्रेऽहं श्रोष्यामि हृदयङ्गमम् ।
अधीयानस्य मधुरं शास्त्रं वाऽन्यत् विशेषतः ॥ ३३ ॥
