विप्रकारमपाक्रष्टुं राक्षसैः भवतामिमम् ।
नैवमर्हथ मां वक्तुमिति । अर्यित्वात् नाथेत्यादिना यद्रक्षण- प्रार्थनारूपं वचनं, तत् वक्तुं नाईथ । अपि तु अहं तपस्विना- माज्ञाध्यः । ज्ञा चातुः मित् ज्ञापने, ण्यन्तादस्मात् 'अचो यत्' इति यत् ततः 'कृत्यानां कर्तरि वा' इति षष्ठी । तपस्विभिः एवं कुर्विति केवलं शिक्षणीयः, स्वपुत्रशिष्यादिवत् इत्यर्थः । केवलन - उपाध्यन्तरप्रयुक्तिरहितेन, आत्मकार्येण -स्वकार्येण – स्वप्रयोजनेन पितुर्वचनपरिपालनात्मकेन अवश्यं मया वनं प्रवेष्टव्यमेव । अयमेव वनप्रवेशः दैवगत्या राक्षसैः क्रियमाणं भवतां हम विप्रकार अगष्टु- मपि संपन्नः ॥ २२ ॥
उक्त लोकार्थ एव कविनापि लोकान्तरेण वण्र्ण्यते । एवमपि शैली कवेः । पितुस्त्वित्यादि । हन्तुमिच्छामीति यत् अतो मे वनवासो महाफलो भविष्यतीति स्वगतोऽयं विचारः । अथ प्रकाशमाह - पश्यन्त्वित्यादि । वीर्यमिति । रक्षोवध प्रयोजन प्रवृत्तमिति शेषः । हनिष्यामीति यावत् ॥ २५ ॥
