एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
72
[अरण्यकाण्ड:
रक्षोवषसमर्थनम्
[१]अप्यहं जीवितं जह्यां त्वां वा, सीते! सलक्ष्मणाम् ।
न तु प्रतिज्ञां संश्रुत्य ब्राह्मणेभ्यो विशेषतः ॥ १९ ॥
तदवश्यं मया कार्य ऋषीणां परिपालनम् ।
अनुक्तेनापि, वैदेहि ! प्रतिज्ञाय तु किं पुनः ॥ २० ॥
अनुक्तेनापति । ऋषिभिरिति शेषः ॥ २० ॥
[२]मम स्नेहाच सौहार्दात् इदमुक्तं त्वयाऽनघे !
परितुष्टोऽस्म्यहं, सीते! न ह्यनिष्टोऽनुशिष्यते ॥ २१ ॥
स्नेहः- प्रीतिः ।सौहार्द- सुहृद्भावः । न ह्यनिष्टोऽनुशिष्यत इति । यस्मिन् यस्य प्रीतिः नास्ति, नासौ अनुशिष्यते हितं,उपेक्ष्यत एवेत्यर्थः ॥ २१ ॥
इत्येवमुक्ता वचनं महात्मा
सीतां प्रियां मैथिलराजपुत्रीम् ।
रामो धनुष्मान् सह लक्ष्मणन
जगाम रम्याणि तपोवनानि ॥ २३ ॥
इत्यापें श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये अरण्यकाण्डे दशमः सर्गः
गुरु(२३) मानः सर्गः ॥ २३ ॥
इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां अरण्यकाण्डे दशमः सर्गः
