२३८ श्रीमच्छकरादग्विजयः । करतलकलिताद्वयात्मतत्त्वं क्षपितदुरन्तचिरन्तनप्रमोहम् ॥ उपचित मुदितोदितैर्गुणौधै रुपनिपदामयमुज्जहार भाष्यम् ॥ ६१ ॥ तत्ता महाभारतस्सारभूता स व्याकरोद्भागवतीश्च गताः ॥ सनत्सुजातीयमसत्सुदूरं ततो नृसिंहस्य च तापनीयम् ॥ ६२ ॥ वा द्वारव नवभिर्येखिन्नास्तैर्बह्मर्षिभिर्वेदान्तं बहुधा विचार्य भव्यं शुभं गम्भीरं च तन्म दुरं च सूत्रभाप्यं फणात स्म षड़िश्च सप्तभिरथो नवभिश्च खिन्ने भव्यं योग्यमिति वा । भव्यं शुभे च सत्ये च योग्ये भाविनि च त्रिषु इति मेदिनी ॥ ६० ॥ [ षड़िश्चार्वाकार्हतसैौत्रान्तिकवनाशिकवैभाषिकयोगाचारा ख्यषड़िनास्तिकषड्दर्शनीकॉरैः । तथा सप्तभिः । गौतमकणादकपिलपतञ्जलिजम न्याख्यास्तिकपञ्चदर्शनीकॉरैस्तथा सांख्यैकदेशिशाक्तादिमीमांमकैकदेशिभास्करादिभ्यां मिलित्वा सप्तसंख्याकैरित्यर्थः । अथो नवभिर्जीवेश्वरभदेश्वरजगद्वेदजीवपरस्परभेदजगत्प रस्परभेदजीवजगद्वेदाविद्याकामकर्मवासनाख्यनवपदाथैरिति यावत् । खित्रैः खण्डित त्वात्खेदं प्राप्तरित्यर्थः । भव्यमतिरमणीयामिति यावत् । एतादृशम् । तत्रापि । गभी रेति । गभीरमतुलदुरवगाहार्थं मधुरं शब्दतः परमक्षुलं रमणीयतममिति यावत् । एतादृशं भाष्यं सूत्रभाष्यमित्यर्थः । भणति स्म रचयामासेति संबन्धः ] ॥ ६० ॥ उपनिषदामपि भाष्यं कृतवानित्याह । करतले कलितं प्रकाशितमात्मतत्त्वं येन क्षपितो दुरन्तश्चिरन्तनोऽनादिभूतो मोहो येनाद्यं प्राप्तरुक्तगुणैर्धिम्पचितं युक्तम् ! देहाभिमानादिदुःखानि निश्चयेन निषादयति' विसारयति शिथिलयति परं च ब्रह्म प्रत्यगात्मत्वेन नितरां गमयति सर्वानर्थमूलभूतमविद्यामत्यन्तमवसादयत्युन्मृलयतीत्यु [ सर्गः ६] ग्यबृहदारण्याख्यानां वेदान्तानां भाष्यमुज्जहार कृतवान् । पुष्पिताग्रा वृत्तम् ॥६१॥ [गुणैॉवैरुपक्रमादितात्पर्यसंग्राहकलिङ्गविचारयुििवशेषसंपैरित्यर्थः] [ भाप्यं केन। पनिषदि पदवाक्यभेदेन भाप्यद्वयसत्वादेकादशभेदभिन्नमित्यर्थः ] ।। ६१॥ ततस्तदनन्तरं महाभारतस्य निखिलवेदार्थप्रकाशकस्य सारभूता भगवद्भीताः स व्याख्यातवांस्ततो भारतस्थसनत्सुजातीयमसतां सुदूरमलभ्यं ततश्च नृसिंहतापनयं व्या करोत् । उपजातिवृत्तम् ॥ ६२ ॥ [ अथ गीताभाप्यविष्णुसहस्रनामभाष्ये अप्यसा १ ग. 'ति शि।
