विश्वस्य शब्द1निचयस्य यदाश्रयत्वं
यन्मूलतोऽस्य जगतोऽप्यवकाशलाभः
या केनचित्प्रतिहतिं न हि याति किञ्चि-
त्सा नाभसी तव तनुर्मम मोदिकाऽस्तु ॥ १२९ ॥
या सर्वभूतनिवहार2लुणतिं गृहीत्वा-
प्यस्तं गता 3पुनरुपैति पृनर्दधाना ।
वृद्ध्यादिना च परिपालयति प्रयत्नात्
सा सूरमुर्गिरवताद्व्यतनार्णवान्नः ॥ १३० ॥
या चौशधीरभिनिविश्य करोति वृद्धिं
यच्चन्द्रिका कुमुदवान्ववतामुपेता ।
शेन या व्रजति भुषणनां सदा ते
सा वैधवी तव 4तनुर्मम चान्तिकेऽस्तु ॥ १३१ ॥
या वेदभाषितपदं परिनिर्वहन्ती
सत्संप्रदायमभिवर्तयनीह लोके ।
या जङ्गमाग्रसरतामभियाति वन्द्या
सा दीक्षिता तव तनुः 5क्षपयेत मोहम् ॥ १३२ ॥
अष्टाविमास्सकललोकहिताय पूर्वं
क्लृप्तास्तवैव तनवो भगवन्परं किं
भोक्ता त्वमेव विधुमस्तक भोग्यजातं
तत्साधनञ्च सकलं तव रूपमेव ॥ १३३ ॥
यद्गन्धमात्रपतनान्म्रियतेऽमृताशी
तत्कालकूटमपिवश्शिव लोकहेतोः ।
कालात्मना परिणतं तदपीह कण्ठे
भूषायते त्वमसि तद्धर नीलकण्ठः ॥ १३४ ॥
1अ. निवहस्य । 2अ. सुगुणान् ।
3अ. उदेति । 4का. तनुस्तनुतात्सुखं नः ।
5का. क्षपयेन्महांहः ।
