आर्य मैत्रेय ! किमिदानीमध्यवस्यति गुरुः ?
कञ्चुकी--स्वयमेव गत्वा महाराजस्याध्यवसितं ज्ञास्यति कुमारः ।
( इति निष्क्रान्तः ।)
( नेपथ्ये । कलकलानन्तरम् । )
भो भो द्रुपदविराटवृष्ण्यन्धकसहदेवप्रभृतयोऽस्मदक्षौहिणीपतयः कौरवचमूप्रधानयोधाश्च, शृण्वन्तु भवन्तः ।
|
यत्सत्यव्रतभङ्गभीरुमनसा यत्नेन मन्दीकृतं |
भीमसेनः--( आकर्ण्य । सहर्षम् । ) जृम्भतां जृम्भतामप्रतिहतप्रसरमार्यस्य क्रोधज्योतिः ।
द्रौपदी--णाह ! किं दाणीं एसो पलअजलहरत्थणिमंसलो क्खणे क्खणे समरदुन्दुही ताडीअदि ?(नाथ ! किमिदानीमेष प्रलयजलधरस्तनितमांसलः क्षणे क्षणे समरदुन्दुभिस्ताड्यते? )
भीमसेनः--देवि ! किमन्यत् ? यज्ञ: प्रवर्तते ।
द्रौपदी--( सविस्मयम् )को एसो जण्णो ( क एष यज्ञः ? )
भीमसेनः--रणयज्ञः । तथाहि ।
|
चत्वारो वयमृत्विजः स भगवान्कर्मोपदेष्टा हरिः |
सहदेवः--आर्य ! गच्छामो वयमिदानीं गुरुजनानुज्ञाता विक्रमानुरूपमाचरितुम् ।
भीमसेनः--वत्स ! एते वयमुद्यता एवार्यस्यानुज्ञामनुष्ठातुम् । (उत्थाय) देवि ! गच्छामो वयमिदानीं कुरुकुलक्षयाय ।
द्रोपदी--( बाष्पं धारयन्ती ।) णाह, असुरसमराहिमुहस्स हरिणो विअमङ्गलं तुह्माणं होदु । जं च अम्बा कुन्दी आसासदि तं तुह्माणं विअ,
