भीमसेनः--( सोपालम्भम् ।) न खलु न खल्वमङ्गलानि चिन्तयितुमर्हन्ति भवन्तः कौरवाणाम् । संधेयास्ते भ्रातरो युष्माकम् ।
सहदेवः--(सरोषम् ) आर्य !
|
धृतराष्ट्रस्य तनयान्कृतवैरान्पदे पदे । |
भीमसेनः-–एवमिदम् । अत एवाहमद्यप्रभृति भिन्नो भवद्भ्यः । पश्य ।
|
प्रवृद्धं यद्वैरं मम खलु शिशोरेव कुरुभि- |
सहदेवः--( सानुनथम् ।) आर्य, एवमतिसंभृतक्रोधेषु युष्मासु कदाचित्खिद्यते गुरुः ।
भीमसेनः--किं नाम, कदाचित्खिद्यते गुरुः ? गुरुः खेदमपि जानाति ? पश्य ।
|
तथाभूतां दृष्ट्वा नृपसदसि पाञ्चालतनयां |
तत्सहदेव ! निवर्तस्व । एवं चातिचिरप्रवृद्धामर्षोद्दीपितस्य भीमस्य वचनाद्विज्ञापय राजानम् ।
सहदेवः-–आर्य ! किमिति ?
भीमसेनः--
|
युष्मच्छासनलङ्घनांहसि मया मग्नेन नाम स्थितं |
[ इत्युद्धतं परिक्रामति ।]
सहदेवः--(तमेवानुगच्छन्नात्मगतम् ।) अये कथमार्यः पाञ्चाल्याश्चतुःशालकं प्रति प्रस्थितः । भवतु तावदहमत्रैव तिष्ठामि । [ इति स्थितः ।]
