हैतीयाध्याफबूReः पदः । ३९ संक्भ करये प्रत्च योचारणचिद्विव्यतिरिक्तं किं चिद् धातु कुर्यात् । ततो दधीन्द्रियसंबन्धविधने किमिति चमः परित्य ज्वेन । किमिति वा प्रकर धातुभ्यो ऽभ्युपगम्येततन्न धास्व थे $य संपन्धविधिः । पूर्व व धवर्थाधिकरणता कार ककी. व्यप्त च निरकर्तव्या । न च धात्वथ संबन्धस्यापि प्रभावः नासंगतेर्विधिरित्युक्तम् । एवं तावन्न दानमात्रे संबन्धविधिः। अथाध्वर्यं विशिष्टं दानमनूद्यताम् (१९) अध्वर्युर्वा तद्विशिष्टः एवमपि शिष्टानुवादा२द्दक्यभेदःश्रद्दध्वध्र्वनुवादे तु यद्यपि सं प्रदानझुनरर्थाद्दनमाक्षिप्यते तथापि संप्रदन संप्रदेयसंबन्धस्य वनिमन्तरेणनुपपद्यमानत्वाद् द्रव्यदेवतासंबन्धादिव यजेः छ स्थानमिति न धात्वर्थे ऽप्यसंबन्ध इमि वचनव्यक्ति संभवति। - वयं चनदानध्वर्यवः चोदकेन प्राप्तत्वात्प्रकाशवव विधा तस्यै तवार्थासंबन्धविधिरिति न श्रुतित्वोपन्यवो घटने । य व्यप्ति चैतज्जघन्यधिकरणे यान्यतरदप्रतं तवैवेतरोदेशे नेप्तविधिरर्थासंबन्ध उभयप्रप्तावनुभयमप्नं वा कवडसंबन्ध विधानमिति । तिसृणमपि च संबन्धविधिश्रतेन प्रत्ययविक्षे पवम्यान बच।ब कश्चिद्विशेष, मापि समवयविरोधसंभयो, या तज्ज्ञानमुपयुज्यतइति मन्दफडं क्रमगहनोपम्यस्य । समप्रस्तमधिकरण्ययेन सर्वं च विशिष्टभावनविधिरेव नः लम् । इतरत्तु यत्र तत्र स्थूल बुनिप्रतिपादनोपायसवं भाष्य करेए कप्तमिति द्रष्टव्यम् । यच्च सन्निकर्षविप्रकर्षाभिधानं स वब।स्थापन विधिपे राष्t भावयात्रिशेषण्यं प्रति । (१)‘अलैगेते त पु० मोठेः। (२) विशिष्टानुवाददिति २३ पु पाठः ।
