वत्रकम् । ६ ५७ } हुएँ युक्तम् । ऍयदशस्य कीदथे रवावयसितवत्। मिळू" संकान्ति-ऊतथाषेि श्रवण्णांचें । नेदीय-झ्र्शस्य हिस्थं सितयत । तेनैव यचेन तधर्मव्यवर्द्धन संझनैत३ि तस्य मारस्थ दक्षः कुलस्थ एव रखी मूर्द्धते, इति पूर्वोफ़्ढ टर्बयाष्याभाईयश्चितम् । अत्रोच्यते। नेषीशं शुद्धसास-शं भृश्येय आँधीजवम् । अल फास्फोरसशै५य-माम् । तथा च षोंतेपितमहः,-- षडया तु द्विसैमस कथित वाद्यगैः ; भूब्र्भाई तु परिस्यञ्च कर्तुंठ्या उत्तरे क्रियाः’—इति । अन्यत्र अधुिझिनामकं भानं प्रकृयोक्तञ्च , आधी मलिम्लूव्र दोष द्वितीयः मEत हुँदैतः ४१ति' .}
- एएँ पहुँदिन मासस्तदङ्गं तु मलिट्चः”-इति च ।
ज्योतिःशावृतोफ श्वश्च। हिं दिीर्मान्न कथितो वदताघभैः ! पूर्यमद्धे भरित्यज्य नखराङ्गं प्रशस्यते’-इति ॥ अस्यैवं शंकान्त-रर्हितस्य बलासस्यस्र-दोष‘, हिं-संत्रा" सियुश्य ॐ कयामिति चेत् । उच्यते । प्रथमैतदक्षरूपें निल- प्यते 1 सत्र कुंवतिसिद्धान्तेऽभिहितम् असंक्रान्तभाज्ञोऽधिमसः छुः स्थल द्विघातमासः ॐयाख्यः कदाचितं । ८ःसः र्सकादि-घ्ने लाग्य स्यात् तद् यज्ञे-मध्वेऽधिमास-यथं पात्’--इति । अयमर्थः--स्फुटमानेन चेऽयमनुक्रान्तः स स्फुटोऽधिमाशिः, दैष मार्नेन योऽर्थं किं कालं-चु स क्षग्रगासः, स च कार्तिनः अनर्थपौत्रैव त्रेिष्वन्यतमः भवात , नान्येषु श्राद्ध | 3 = - - -
- fEधपःये,– त्रं०पुतते शE ।
