१६४ अग्निपराये [१०] नारायणाख्यतत्त्वन प्राणभूत न्यसेत् तत ॥ १० ॥ वैराजभूत त ध्यायेत प्रासादस्य सुरेश्वर । तत पुरुषवत् सर्व प्रासाद चिन्तयेद् बुध' ॥ ११ ॥ 11 अधो दत्त्वा सुवर्ण तु तद्वद् भूत घट न्यसेत । गुर्वादौ दचिणा दयाद् ब्राह्मणादेव भोजनम् ॥ १२ ॥ तत पश्चाद बेदिबन्ध तदूर्ध्व कण्ठबन्धनम् । कण्ठोपरिष्टात कर्त्तव्य विमलामलसारकम् ॥ १३ ॥ तदूर्ध्व हकल कुय्याञ्चक्रञ्चाद्य सुदर्शनम् | मूर्त्ति श्रीवासुदेवस्य ग्रहगुप्ता निवेदयेत ॥ १४ ॥ कलश वाय कुर्वीत तदूध्व चक्रमुत्तमम | वेद्याच परित स्थाप्या अष्टौ विघ्न खरास्वज । ॥ १५ चत्वारो वा चतुदितु स्थापनोया गरुत्मत | ध्वजारोह च वच्यामि येन भूतादि नश्यति ॥ १६ ॥ प्रासादविम्बद्रव्याणा यावन्त परमाणव । तावद्वर्षसहस्राणि तत्कर्त्ता विष्णलोकभाक् ॥१७॥ कुम्भाण्डवेदिविम्बाना भ्रमणाद् वायुनानघ । । कण्ठस्या वेष्टनाज ज्ञेय फल कोटिगुण ध्वजात् ॥ १८ ॥ पताका प्रकृति विद्धि दण्ड पुरुषरूपिणम् । प्रासाद वासुदेवस्य मूर्त्तिभेद निबोध मे । १८ ॥ धारणहरणी विडि आकाश शुषिरात्मकम् । तेजस्तत् पावक विद्धि वायु स्पर्शगत तथा ॥ २० ॥ पाषाणादिष्वेव जल पार्थिव पृथिवीगुणम् । प्रतियन्दोद्भव शब्द स्पर्श स्यात् कर्कशादिकम् ॥ २१ ॥ शुक्लादिक भवेद्रूप रसमन्नादिदर्शनम् ।
