[१२१ अध्यायः । युवजयार्णवोयनानावलकथनं । सप्तवारश्य मन्त्र ध्यात्वामानन्त भैरवं । घसुर्भुजम्दशभुज विंशवाहामकं एभं ॥ १२ ॥ शूलवटा हस्तन्तु स्कारिकोद्यतं । भक्षणं परसैन्यानामासमैन्यपरामुखं ॥ १३ ॥ समाखं शव सैन्यस्य मतमोत्तरं जपत्। अपाड्डमरुकाकूब्दाचा त्यत्का पलायने ॥ १४ ॥ पस्सैन्यं शृण भङ्ग प्रयोगेश पुनर्वदे। श्मशानामारमादाय विष्ठाचोस्लककाकयोः ॥ १५॥ कर्पटे प्रतिमा लिख्य साध्वस्यैवाचरं यथा । नामाथ नवधा लिख्य रिपोथैव यथाक्रमं ॥ १५ ॥ भूद्धि व ललाटे पदये गुह्यपादयोः । पृष्ठे तु बामध्ये तु(') नाम ये नवधा लिस्खेत् ॥ १७ ॥ मोटयद्याकाले तर) उच्चरित्वा स विधया । साचीच प्रयवामि जया रिमुखाचर) ॥१८॥ चिप यो स्वाहा नार्चामा अवरोगविषादिनत् । दुष्टभत ग्रहार्तस्य व्याधिनस्थातुरस्य च ॥ १८ ॥ करोति यादृश तादृशं सिचाते सगात् । स्थावर । विम विषं ॥२॥ सत्सव नाथमायाति( ) साधकस्यावन्तोकमात् । बाजासहरमिया मुशामिमि -००, मोधरेलबासेतु नि, मामापोवानिक
