नारायणीयम्/दशकम् ५५
| ← दशकम् ५४ | नारायणीयम् दशकम् ५५ [[लेखकः :|]] |
दशकम् ५६ → |
दशकम् ५६ →
अथ वारिणि घोरतरं फणिनं
प्रतिवारयितुं कृतधीर्भगवन् ।
द्रुतमारिथ तीरगनीपतरुं
विषमारुतशोषितपर्णचयम् ॥ ५५१ ॥
अधिरुह्य पदाम्बुरुहेण च
तं नवपल्लवतुल्यमनोज्ञरुचा ।
ह्रदवारिणि दूरतरं न्यपतः
परिघूर्णितघोरतरङ्गगणे ॥ ५५२ ॥
भुवनत्रयभारभृतो भवतो
गुरुभारविकम्पिविजृम्भिजला ।
परिमज्जयति स्म धनुःशतकं
तटिनी झटिति स्फुटघोषवती ॥ ५५३ ॥
अथ दिक्षु विदिक्षु परिक्षुभित-
भ्रमितोदरवारिनिनादभरैः ।
उदकादुदगादुरगाधिपति-
स्त्वदुपान्तमशान्तरुषान्धमनाः ॥ ५५४॥
फणशृङ्गसहस्रविनिस्सृमर-
ज्वलदग्निकणोग्रविषाम्बुधरम् ।
पुरतः फणिनं समलोकयथा
बहुशृङ्गिणमञ्जनशैलमिव ॥ ५५५ ॥
ज्वलदक्षिपरिक्षरदुग्रविष-
श्वसनोष्मभरः स महाभुजगः ।
परिदश्य भवन्तमनन्तबलं
समवेष्टयदस्फुटचेष्टमहो ॥ ५५६ ॥
अविलोक्य भवन्तमथाकुलिते
तटगामिनि बालकधेनुगणे ।
व्रजगेहतलेऽप्यनिमित्तशतं
समुदीक्ष्य गता यमुनां पशुपाः ॥ ५५७ ॥
अखिलेषु विभो भवदीयदशा-
मवलोक्य जिहासुषु जीवभरम् ।
फणिबन्धनमाशु विमुच्य
जवादुदगम्यत हासजुषा भवता ॥ ५५८ ॥
अधिरुह्य ततः फणिराजफणा-
न्ननृते भवता मृदुपादरुचा ।
कलशिञ्जितनूपुरमञ्जुमिल-
त्करकङ्कणसंकुलसङ्क्वणितम् ॥ ५५९ ॥
जहृषुः पशुपास्तुतुषुर्मुनयो
ववृषुः कुसुमानि सुरेन्द्रगणाः ।
त्वयि नृत्यति मारुतगेहपते
परिपाहि स मां त्वमदान्तगदात् ॥ ५५१० ॥
॥