५८ अ०] अधिवासनकथनम् । १५५ नि सार्यात्मकता कृत्वा खस्मिन् सर्वगते विभो ॥ २ ॥ योजयेन् मरता पृथ्वीं वलिवीजेन दीपयेत । सहरेद्दायुना चाग्नि वायुमाकाशतो नयेत् ॥ २ ॥ अधिभूतादिदेवैख साध्याख्यं विभवे सह । तन्मात्त्रप्रात्रकान् कृत्वा सहरेत् तत्क्रमाद बुध ॥ ४ ॥ श्राकाश ममसाहृत्य मनोहरणे कुरु । श्रहङ्कारच महति तञ्चाप्यव्याकृते नयेत ॥ ५ ॥ अव्याकृत ज्ञानरूपे वासुदेव स ईरित । स तामव्याक्कति मायामवभ्यष्ट सिसृचया । ६ ॥ मर्षणास शब्दाला स्पर्शाख्यमसृजत प्रभु । क्षोभ्य मात्रा स प्रद्यम तेजोरूप स चासृजत ॥ ७ ॥ अनिरुड रसमात्र ब्रह्माण गन्धरूपकम् । अनिरुद्ध स च ब्रह्मा अप श्रादौ ससर्ज ह ॥ ८ ॥ तस्मिन हिरण्मयञ्चाण्ड सोऽसृजत् पश्ञ्चभूतवत् । तस्मिन सङ्क्रामिते जोवे शक्तिरात्मोपसहृता ॥ प्राणी जोवेन सयुक्तो वृत्तिमानिति शब्दयते । जीवोव्याहृतिसभज्ञस्तु प्राणेष्वाध्यात्मिक स्मृत ॥ १० ॥ प्राणे युक्ता ततो बुद्धि सञ्जाता प्राष्टमूर्ति को । श्रहङ्कारस्ततो जज्ञे मनस्तस्मादजायत ॥ ११ ॥ श्रर्था प्रजज्ञिरे पञ्च सल्लादियुतास्तत । शब्द स्पर्शश्च रूपश्च रसो गन्ध इति स्मृता ॥ १३ ॥ ज्ञानशक्तियुतान्ये तैरारब्धानीन्द्रियाणि तु । वयोवाच विजिना बुद्धीन्द्रियाणि तु ॥ ११ ॥ पादौ पायुस्तथा पाणी वागुपस्थच पश्चम |
