अथर्ववेदः/काण्डं २०/सूक्तम् ०५९
| ← सूक्तं २०.०५८ | अथर्ववेदः - काण्डं २० सूक्तं २०.०५९ १-२ मेध्यातिथिः, ३-४ वसिष्ठः। |
सूक्तं २०.०६० → |
| दे. इन्द्रः। प्रगाथः (बृहती-सतोबृहती)। |
उदु त्ये मधु मत्तमा गिर स्तोमास ईरते ।
सत्राजितो धनसा अक्षितोतयो वाजयन्तो रथा इव ॥१॥
कण्वा इव भृगवः सूर्य इव विश्वमिद्धीतमानशुः ।
इन्द्रं स्तोमेभिर्महयन्त आयवः प्रियमेधासो अस्वरन् ॥२॥
उदिन् न्वस्य रिच्यतेऽंशो धनं न जिग्युसः ।
य इन्द्रो हरिवान् न दभन्ति तं रिपो दक्षं दधाति सोमिनि ॥३॥
मन्त्रमखर्वं सुधितं सुपेशसं दधात यज्ञियेष्वा ।
पूर्वीश्चन प्रसितयस्तरन्ति तं य इन्द्रे कर्मणा भुवत्॥४॥