वलभद्रः-( ससम्भ्रमम्) नृनमयं दुर्वृत्तविद्विपां प्रपञ्चस्तदेनमन्तरिक्ष एव
निकृन्तामि निशितेपुणा । ( इति चापमारोपयति )
कृष्णः-(.सHम्धप्रम्) आर्यबलदेव !तिष्ठ तिष्ठ तिष्टतार्क्ष्योऽयं मयाऽनुस्मृतः समायाति । एनमारुह्य व्योमचरौ निगृह्वामि परिपन्थिनौ ।
( ततः प्रविशति तार्क्ष्य: )
तार्क्ष्य:-( सप्रगामम्) अनुग्रह्णातु मामादेशदानेन देवकीनन्दनः ।
|
पक्षानिलैः प्रसभमम्युनिधीन्धुनोमि |
कृप्णः-( सहर्पे सस्मितम्) एहि तावत्त्वया **न तावम्बरसमराङ्गणचारिणौ मायामहारथौ विचिनोमि तौ प्रत्यर्थिनौ ।
तार्क्ष्यः--ंकुरु यथाकामम् । ( इति कृप्णं ष्टष्वमारोप्य गगनारोहणं नाटयति ) (सर्वेप्ताश्चर्यमालोकयन्ते )
अक्रूरः-अहह ! पश्यत पश्यत ।
|
एप प्रतीच्छन्निशितेयुधाराः |
वलभद्रः--( विलोक्य सप्तम्भ्रमम् ) आः ! किं पुनरारूढविप्णुर्विष्णुरथोऽयं द्रागायतरति । किं दुष्प्रवेशमम्वरं शरासरैः? । ( साट्टहासं विहस्य ) किमलसं मुशलं यलदेवस्य गगनाग्रारोहणे? (इति मुशलमास्फालयति )
सात्यकिः--व्रलदेच ! आकर्णय आकर्णय तावत् । किमपि श्रूयत एव ।
( सर्वे आकर्णनाभिनयं नाटयन्ति )
( नेपथ्ये )
|
मा मुश्च मा पीडय गाढभङ्गया |
