|
साङ्कर्पर्ण मा ग्लपयस्व गात्रं |
दारुकः-(सभयं सप्रश्रयम्) एप मुञ्चामि रथरश्मीनं ' पश्पतु देवः साम्प्रतम्----
|
अभयेति समरभूमिः प्रत्यासत्तिं श्क्षणेन देवस्य । |
रुक्मिणीः-( सविषादमपवार्य ) भअवदि ! दिट्टा मए अणुग्गहसिद्धीए तुह मंतसत्तो | ता संपइ विग्रहसिद्धीए दंसेसु ' उचिदं खु मह बंधुवग्गावसाणकारणेण मरणेण णिग्गाहणं[१]।
सुवृद्धिः-वत्से रुक्मिणि ! समाश्वसिहि समाश्वसिहि ' न मे अत्र
कापि मन्त्रशक्तिः ।
|
तवैव रूपसौभाग्यसम्पदेपा विजृम्भते । |
दारुकः-देव ! प्राप्तो रथस्तव प्रत्यर्रथान्थिन् । स॒ज्जय शर्ङ्गम् !
कृष्णः-( सारहूं गृह्णन् रुक्मिणीमवलोक्य ) प्रिये ! किमाकुलासि ? । भविप्पसि वन्धुमतीो कल्याणपरम्परापात्रम्पुं एप शमयाम्यनिप्टम् ।
(रुक्मणी समाक्ष्वस्य सव्रीडमधोमुखी तिष्ठति )
कृष्णः-(परोऽवलोक्म) कथमयं शिशुपालो बलदेवस्यन्दनमनुधावति? । (साक्षेपम्) आः तिघ्ठ तिष्ठ ।
|
मा मूढ ! झम्पां कुरु घाडवाग्नौ |
- ↑ भगवति ! दृष्टा मया अनुप्रहुसिद्धया तव मन्त्रशक्तिः । तत्सम्प्रति विप्रद्दसिद्धपा दर्शयतु ! उचितं खळु मम घन्धुवर्गावसानकारणेन मरणेण निप्रद्दणम्।
