रुक्मीः-(सगर्वम् ) अयि चेदीन्द्र ! मैवम् । अस्माकमेव वलमरणमनुकृष्णमरणमित्ययं क्रममृत्युलक्षणः सौराज्यधर्मो पालयितव्य एव ।
बलभद्रः-(सक्रोधम् ) अयि शिशुपाल ! क्फ मे सौम्रात्रम् ? ।
|
प्रतापप्रावन्द्योदयिनि रणदुर्भिक्षसमये |
रुक्मी-(बलमदं विभाव्य स्वगतम्) अये हलमस्य महायुधम् । तदेवं तावत् । (प्रकाश सावज्ञहासम् ) अयि बलभद्र ! वालिशोऽसि । किमस्मिन्दासञ्चरे सहीरयर्मनि प्रवर्त्तसे।
|
नदीं मृद्वीं क्रष्टुं प्रभवसि परं सूर्यतनयां |
अपिच-
|
वलभद्र ! बलीवर्द्दो लाङ्गलं चालयन्भवान् । |
शिशुपाल:-रुक्मिन् ! भद्रं भद्रमायातमस्मासु।आकर्णय दुन्दुभिम् । अस्मदीयसमरदुन्दुभिश्रवणानन्तरमेव व्यावृत्तः कृष्णः ।
स्वमी-(कृष्णदुन्दुभिव्वनं प्रत्यभिज्ञाय सहर्षम् ) प्रियं प्रियं नः। पूर्यतां पूर्यतामिदानीं कियत्यपि सङ्गरप्रत्याशास्माकम् ।
वलभद्रः-सात्यके ! किं कृतमिदं कृष्णेन ।
सात्यकिः-समरदुन्दुभिमाकर्ण्य कथन्नु तिष्ठेत्कृष्णः ? । नहि नहि केसरी कुञ्जरारावमाकर्ण्य विलम्बते ।
(ततः प्रविशति कृष्णो रमिणी सुबुद्धिः मुवत्सला च)
कृष्णः-(साक्षेपम् ) अयि दारुक ! अतिकातरोऽसि मिथ्याहितोऽसि यत्तव कृपणपाणितोऽपि निष्ठुरमुष्टिग्रहौ रथाश्वरश्मिपु पाणेः।
