सुबुद्धिः-( श्रुत्वा ) वत्से रुक्मिणि ! एह्येहि साघयामः ।
रुक्मिणी'--( सास्रम् ) भअवदि ! अणुमण्णसु मम मरणहूसंवं तुह पहावेणा लन्द्धसग्गगई तर्हि य्येवं ईदाणिं अञ्चइस्सं[१] ।
सुबुद्धिः--इन्द्रावरजजाया युक्तमेव । यातरमिन्द्राणीमिह स्थिता नित्यमर्चयिप्यति ।
रुक्मी-( स्वगतम् ) कथमम्वायाः कञ्चुकी रुक्मिणीमिन्द्राणीपृजार्थभाहृयते । तदर्ह शिशुपालं त्वरितपदमेव शिविरं प्रापयामि | (प्रकाशम्) चेदीन्द्र ! त्यर्यतां त्वर्यतां पुनर्विवाहवेला समासन्ना भविप्यति ।
शिशुपालः- ( सहपैत्मुक्यम् ) सारथे ! त्वरय त्यरय रथम् ।
( सारयि, तथा करोति )
शिशुपालः-( वामाक्षिस्पन्दनं सूचयित्वा स्वगतं सविपादम्) आः ! किमेतत् ! ( आकाशे लक्ष्यं यद्र्वा )
|
प्राप्से प्रस्दादसमये स मतोऽघ कामो |
रुक्मी ---- सारधे ! त्वर्यतां त्वर्यताम् ।
( इति निष्कान्तः )
रुक्मिणी--- (निःक्ष्वस्य ) वारेदु मुहुत्तमेत्तं भअवदी वच्छलदा मह जीवं णीहरंतं[२] ।
सुबुद्धिः--- वत्से कृष्णवल्लभे निवारितासि कृप्णाज्ञया मा पुनरमङ्गलं व्याहर । पूर्णमनोरथा एहि तावत्
( इति निधान्ताः सर्वे )
तृर्तीयोऽङ्कः ।
