४ ३ ) कळ्थते सन् वचने अहर्जितम् १ ये तु, ‘वी पृञ्च वैिवर्जयेन'-- स्या- यो अमुष्यधर्मो धवपि न युगादिकं निर्णाऽऽग्न, सन्वेदाच& ४ न च शतशुगर्जिरे ऽर्थे ख-संवत्सश्छत्र-भृतिरेि तेि शकल य । तत्र संदरशुध्दी दिवस-अछः-छूते पश्चाध्यक्ष समाश्वपदे निर्णतथात् वे व टॅबलरातिवध्या अभम्रवत यश्तेवर्षि ने संक्रार्थिक हाथ की निर्मीतयऽस्ति । यतः संवतश्भारभ्थायल पर निर्णीतध्यः कर्माङ्गलाः। न च फल स्य विवदितध्यम्. * सारं जुहोमिं प्रातर्मुनिः--इति घइडुवप्रतीतेः । तत्र , कणस्तावदपूर्वद्विषयैःe माधमभ्युपभन्तव्यम्, तथा च कालस्यं ५णत्वैन्ध्यः शरी:ि तं वै «त एव गगैरे : तिथि-नक्षत्रादि साधनै पुण्य-पापयोः । प्रशास-झुण-अर्धेन वहन्त्रेण अ ते कमाछ- ‘इति । तस्मादभूतेष्ठ निर्णषु आर्द्धष्वधययेन संभरस्यार्द्धत स्थ अभयस्य सूची-कलहयजुसञ्चस सुधादौ नीचैते,—इति स्थितम् । इति माधवीचे काल-निर्णाचे उद्दीतप्रकरणम् ॥ १ अथ द्वितीयं वर आँगई । -AL: 46.५७: «. b संवसरो नमथनाश्वयुश्चुतोऽभवी आल-यूरोप. सम्यक् बसन्त्यस्मिञ्च अवगतृप्रसादयः- न्द्रत व्युत्पत्तेः । स थ् द्वादश- महाभयक ! झदर सास पनर. -हृते क्रुतेः । साक्षाओं हु, चन्द्र-सावन-संशब्द्धेन द्वि-भेदेन चान्द्रादि-यथं वक्ष्यते । स-त्रैविध्येन संशप्तस्त्रिविध४ । तदुक्तं ब्रह्मसिद्धान्ते भारत इत्यादि ९ ; राधुर्कफलादिं षडेवलिनीः।
