प्रकीर्णकप्रकरणम् १ ( २८३). बने रोक्नन्तिवैलक्ष्यप्यसू. । तद्यथा । मकराचमें प्राचीना छिंशति |टिः , मनर-तु {थाय त्रिंशतिवर्कािः राः । न केवलमादिश्चैव संक्रआयाने पुण्यकटुःकिं नु संधै भयं प्रह्ण नक्षत्र-विसंमे शृण्वतें नवहै । तद्भुक्तं. यनशtत्रे :--
- नक्षत्रयोदय रवि-संश्ने स्यु
श्ख रस्तदास--नाड्यः । पृथास्तथैकदंघ्रिपलैरें- गव लड सुनिभि शुमोल की (ड्यश्चतस्रः सभयाः द्धश्च बुधस्य तिस्रः एलविश्व-धुः ।
- दिशतत्र धर्टिकाः पल रि
रुद्ध सफ़ेद खुशोभनः । भाडय; ग्रैफ, धरिं अ:ि भलाषि नैव शनैश्चरस्थः’ । आश्रन्सभमें चाप-होय-घ्नं छुचुन्नमतं सुरेन्द्धभ'--: ! अयमर्थः ऑदिवस्य राशिनेत्रगमने अनेकै चरेतश्च योद्ध सुघटी घुमाया: । तथा, चन्द्रस्यापि वैदिकै पढने नये- दशाव पन्नश्च धृष्टकाः । एवं मङ्गलस्य घाटिकाः प्रलमै कश झुण्यकालः। तथा, बुधस्य तिस्रो घटिकादश भनि श्रुण्य झ!m? } भृहपतेरपि स चतस्रो वटिकाः सप्त पुराने युएल । शुक्रस्य चतस्रों घधिकाः पलपेतल धुण्यफलः शनैश्चरश्न हुँचशी–. तिघटिकाः पछले सप्त पुण्यक्ष । स्कन्दे नागरखड़े. • • • • • • G = - - - अर्थंगथः ५सह्क्त गुरो: लक्ष ज्ञानें । दि::गः पलप्त श्रुतः नयनमङिlश्च पाः,--इतीि nि + ते T3: । = =
