छू १३४ ॥ स्रमNधवे- अःपुरणेऽर्पि,
- भवित्री कार्यार्थं मातापेिने(छंदहनि.
पितृव्यस्य त्वर्जुनस्य भ्रातृज्यैद्यस्य चैव हि”--इतेि ही कास्यन्तु पार्छणमपरएते सर्वांश्च विथिष्ठ शल्येकं विहितम् । या च यादवल्क्यः, कन्यां कन्यांवेदिनश्च पशव वै सङनपि । घृतं ऋषिश्च वणेियं द्विशफैकशफांस्तथा । ब्रह्मचैमिन्ः अत्र वर्णरूप्ये सक्षुष्यके } । इतरौष्ठवं सर्वेशमानमति श्रः स भी अतपत्प्रभृरिंघ्नेकं वर्द्धयित्वा चतुश् शस्त्रेण तु हन वे मैं तेभग्रस्तत्र प्रदीयते ..-इतेि है। मार्कण्ड्यां, --
- प्रतिपद्भनलाभाय दैितेया द्विपद-मदा !
|ार्थिनी तृतीया च चेइथी शत्रुनाशी ? श्रियै मNनोति षष्ठय मध्यां पूज्तम नः। गणपङ द सप्तस्यमध्य वृश्नि. " श्रियं नवयो मनोतेि दशम्यां पूर्णझमताश् । मैदांस्तथाऽभ्यास सबमेकादश्यां क्रियापः । द्वादश्यां जयलाभश्च भानौति पैिङ्गं । शूजा मेध्यै पशून लुङि संघललऐं शुष्टिरुत्तमाम् । दीर्घमाथुथनैश्वर्यं कुरुणस्तु प्रीयेदीम्। भूमीतेि न सन्देहः श्रदं ऋद्धी व १ युवागः पिशे यस्य सुतः शस्त्रेण यः इतः । सैन का टुडैश्पतेषां तृप्तिभधेप्सया । श्राद्धं कुर्यज्ञशवाय यहून जुरुषः शुचिः । सुलन कामानवाप्नोति श्राद्धकृत्झरुषः सदा '"--- इki ।
- पित्र्यश्वासधूमैः-- इति पि० पुस्तकें पछि;
