P, अतमरणसू । { १३३ K खदेः। उभयत्र तदाधित्थं, तत्-वेयनयोः पक्षयोः पूर्वेद्युरेवानुष्ठानम् । तथ! सति पूर्वोदाहृतन्यपराक्रयाह्नसमय व्याप्ति-वंषयामि पित्रयसमन्यमंथनग्रनुटीतहिं भविष्यन्ति । टभश्च सार्धेन श्वशथ्याङ्क धुवाँद-वाक्यं द्रष्टुंब । तथा पार्वण-प्रस्तावे यज्ञाध्यते ? वैषम्येणैकवैशठानै नु यदा वृत्रै शुभंझी, न प्रहृत्वनुग्रहात् शाखाग्रन्यचनानुग्रहच पूर्वेद्युवा डेङ्गात्रश्न ? यद् पत्रे च लङ, तदा सन्यश¥पस्या १हचमेचाश्र्वरांते वैणभद्रनिंटेंथे वक्ष्यते । अतःतेनैव आयेuर् िपट्यानुष्ठानं द्रश्च । इत्येकद्विनिर्णयः ॐथ आर्य-अङ निर्णाञ्जनं । ल००८ पर्वेण्यामवस्थायां यदोहिते, तशार्पण । तच्च तत्पश्च श त . ' !
= ८ १ /ठं तु मां भEीतमनोज्ञतम् । अपहें पिणतु तमदो विशेष्यंले <त । यद्यप्येतादृशं पर्येमे मातेषदिं न ग्रामति, त यधषेि तङ्कितं ॐषतथा त्रिपुरुखोद्देशून फर्नाक्यस्याब्दिककार्य-श्रद्धादेः पार्श्व त्वं श्रवहतुं शक्ष्य। अतएय व वरत्रयं पूर्वमुदाहृतम; धनुश्य तु गत दैि पर्छमुलश्रो विदुः इन ? तथा सति, प्रतिपदं श्रुतस्य वरान्तरे तन्मासतपक्ष- प्रतिपाब्दिकरूतें पार्वणं अनर्थः । एतस्यार्थस्य प्राप्के सेवनं मलमासमये अँतम्, सास-पक्ष-तिथि-पृष्ठं यो यरिंभ म्रियतेऽहनि । अर्जुष्टं थाभूतं ग्राहक्षय तं विदुः •दति =
