ऋग्वेदः सूक्तं ८.३२

पर कर्तान्य रजीषिणः कण्वा इन्द्रस्य गाथया । मदे सोमस्य वोचत ॥ यः सर्बिन्दमनर्शनिं पिप्रुं दासमहीशुवम । वधीदुग्रो रिणन्नपः ॥ नयर्बुदस्य विष्टपं वर्ष्माणं बर्हतस्तिर । कर्षे तदिन्द्र पौंस्यम ॥

परति शरुताय वो धर्षत तूर्णाशं न गिरेरधि । हुवेसुशिप्रमूतये ॥ स गोरश्वस्य वि वरजं मन्दानः सोम्येभ्यः । पुरं नशूर दर्षसि ॥ यदि मे रारणः सुत उक्थे वा दधसे चनः । आरादुपस्वधा गहि ॥

वयं घा ते अपि षमसि सतोतार इन्द्र गिर्वणः । तवं नो जिन्व सोमपाः ॥ उत नः पितुमा भर संरराणो अविक्षितम । मघवन भूरि ते वसु ॥ उत नो गोमतस कर्धि हिरण्यवतो अश्विनः । इळाभिः सं रभेमहि ॥

बर्बदुक्थं हवामहे सर्प्रकरस्नमूतये । साधु कर्ण्वन्तमवसे ॥ यः संस्थे चिच्छतक्रतुरादीं कर्णोति वर्त्रहा । जरित्र्भ्यः पुरूवसुः ॥ स नः शक्रश्चिदा शकद दानवानन्तराभरः । इन्द्रोविश्वाभिरूतिभिः ॥

यो रायो.अवनिर्महान सुपारः सुन्वतः सखा । तमिन्द्रमभि गायत ॥ आयन्तारं महि सथिरं पर्तनासु शरवोजितम । भूरेरीशानमोजसा ॥ नकिरस्य शचीनां नियन्ता सून्र्तानाम । नकिर्वक्ता नदादिति ॥

न नूनं बरह्मणां रणं पराशूनामस्ति सुन्वताम । न सोमो अप्रता पपे ॥ पन्य इदुप गायत पन्य उक्थानि शंसत । बरह्मा कर्णोतपन्य इत ॥ पन्य आ दर्दिरच्छता सहस्रा वाज्यव्र्तः । इन्द्रो यो यज्वनो वर्धः ॥

वि षू चर सवधा अनु कर्ष्टीनामन्वाहुवः । इन्द्र पिब सुतानाम ॥ पिब सवधैनवानामुत यस्तुग्र्ये सचा । उतायमिन्द्र यस्तव ॥ अतीहि मन्युषाविणं सुषुवांसमुपारणे । इमं रातंसुतं पिब ॥

इहि तिस्रः परावत इहि पञ्च जनानति । धेना इन्द्रावचाकशत ॥ सूर्यो रश्मिं यथा सर्जा तवा यछन्तु मे गिरः । निम्नमापो न सध्र्यक ॥ अध्वर्यवा तु हि षिञ्च सोमं वीराय शिप्रिणे । भरासुतस्य पीतये ॥

य उद्नः फलिगं भिनन नयक सिन्धून्रवास्र्जत । यो गोषुपक्वं धारयत ॥ अहन वर्त्रं रचीषम और्णवाभमहीशुवम । हिमेनाविध्यदर्बुदम ॥ पर व उग्राय निष्टुरे.अषाळ्हाय परसक्षिणे । देवत्तं बरह्म गायत ॥

यो विश्वान्यभि वरता सोमस्य मदे अन्धसः । इन्द्रो देवेषु चेतति ॥ इह तया सधमाद्या हरी हिरण्यकेश्या । वोळ्हामभि परयो हितम ॥ अर्वाञ्चं तवा पुरुष्टुत परियमेधस्तुता हरी । सोमपेयायवक्षतः ॥