ऋग्वेदः सूक्तं ४.१०

अग्ने तम अद्याश्वं न सतोमैः करतुं न भद्रं हर्दिस्प्र्शम । रध्यामा त ओहैः ॥ अधा हय अग्ने करतोर भद्रस्य दक्षस्य साधोः । रथीर रतस्य बर्हतो बभूथ ॥ एभिर नो अर्कैर भवा नो अर्वाङ सवर ण जयोतिः । अग्ने विश्वेभिः सुमना अनीकैः ॥ आभिष टे अद्य गीर्भिर गर्णन्तो ऽगने दाशेम । पर ते दिवो न सतनयन्ति शुष्माः ॥

तव सवादिष्ठाग्ने संद्र्ष्टिर इदा चिद अह्न इदा चिद अक्तोः । शरिये रुक्मो न रोचत उपाके ॥ घर्तं न पूतं तनूर अरेपाः शुचि हिरण्यम । तत ते रुक्मो न रोचत सवधावः ॥ कर्तं चिद धि षमा सनेमि दवेषो ऽगन इनोषि मर्तात । इत्था यजमानाद रतावः ॥ शिवा नः सख्या सन्तु भरात्राग्ने देवेषु युष्मे । सा नो नाभिः सदने सस्मिन्न ऊधन ॥