"ऋग्वेदः सूक्तं ४.५७" इत्यस्य संस्करणे भेदः
(लघु) Yann ४, ॥ : replace |
(लघु) Yann ४, । : replace |
||
पङ्क्तिः १: | पङ्क्तिः १: | ||
कषेत्रस्य पतिना वयं हितेनेव जयामसि |
कषेत्रस्य पतिना वयं हितेनेव जयामसि । |
||
गाम अश्वम पोषयित्न्व आ स नो मर्ळातीद्र्शे ॥ |
गाम अश्वम पोषयित्न्व आ स नो मर्ळातीद्र्शे ॥ |
||
कषेत्रस्य पते मधुमन्तम ऊर्मिं धेनुर इव पयो अस्मासु धुक्ष्व |
कषेत्रस्य पते मधुमन्तम ऊर्मिं धेनुर इव पयो अस्मासु धुक्ष्व । |
||
मधुश्चुतं घर्तम इव सुपूतम रतस्य नः पतयो मर्ळयन्तु ॥ |
मधुश्चुतं घर्तम इव सुपूतम रतस्य नः पतयो मर्ळयन्तु ॥ |
||
मधुमतीर ओषधीर दयाव आपो मधुमन नो भवत्व अन्तरिक्षम |
मधुमतीर ओषधीर दयाव आपो मधुमन नो भवत्व अन्तरिक्षम । |
||
कषेत्रस्य पतिर मधुमान नो अस्त्व अरिष्यन्तो अन्व एनं चरेम ॥ |
कषेत्रस्य पतिर मधुमान नो अस्त्व अरिष्यन्तो अन्व एनं चरेम ॥ |
||
शुनं वाहाः शुनं नरः शुनं कर्षतु लाङगलम |
शुनं वाहाः शुनं नरः शुनं कर्षतु लाङगलम । |
||
शुनं वरत्रा बध्यन्तां शुनम अष्ट्राम उद इङगय ॥ |
शुनं वरत्रा बध्यन्तां शुनम अष्ट्राम उद इङगय ॥ |
||
शुनासीराव इमां वाचं जुषेथां यद दिवि चक्रथुः पयः |
शुनासीराव इमां वाचं जुषेथां यद दिवि चक्रथुः पयः । |
||
तेनेमाम उप सिञ्चतम ॥ |
तेनेमाम उप सिञ्चतम ॥ |
||
अर्वाची सुभगे भव सीते वन्दामहे तवा |
अर्वाची सुभगे भव सीते वन्दामहे तवा । |
||
यथा नः सुभगाससि यथा नः सुफलाससि ॥ |
यथा नः सुभगाससि यथा नः सुफलाससि ॥ |
||
इन्द्रः सीतां नि गर्ह्णातु ताम पूषानु यछतु |
इन्द्रः सीतां नि गर्ह्णातु ताम पूषानु यछतु । |
||
सा नः पयस्वती दुहाम उत्तराम-उत्तरां समाम ॥ |
सा नः पयस्वती दुहाम उत्तराम-उत्तरां समाम ॥ |
||
शुनं नः फाला वि कर्षन्तु भूमिं शुनं कीनाशा अभि यन्तु वाहैः |
शुनं नः फाला वि कर्षन्तु भूमिं शुनं कीनाशा अभि यन्तु वाहैः । |
||
शुनम पर्जन्यो मधुना पयोभिः शुनासीरा शुनम अस्मासु धत्तम ॥ |
शुनम पर्जन्यो मधुना पयोभिः शुनासीरा शुनम अस्मासु धत्तम ॥ |
||
२०:१७, २३ जनवरी २००६ इत्यस्य संस्करणं
कषेत्रस्य पतिना वयं हितेनेव जयामसि । गाम अश्वम पोषयित्न्व आ स नो मर्ळातीद्र्शे ॥ कषेत्रस्य पते मधुमन्तम ऊर्मिं धेनुर इव पयो अस्मासु धुक्ष्व । मधुश्चुतं घर्तम इव सुपूतम रतस्य नः पतयो मर्ळयन्तु ॥ मधुमतीर ओषधीर दयाव आपो मधुमन नो भवत्व अन्तरिक्षम । कषेत्रस्य पतिर मधुमान नो अस्त्व अरिष्यन्तो अन्व एनं चरेम ॥
शुनं वाहाः शुनं नरः शुनं कर्षतु लाङगलम । शुनं वरत्रा बध्यन्तां शुनम अष्ट्राम उद इङगय ॥ शुनासीराव इमां वाचं जुषेथां यद दिवि चक्रथुः पयः । तेनेमाम उप सिञ्चतम ॥ अर्वाची सुभगे भव सीते वन्दामहे तवा । यथा नः सुभगाससि यथा नः सुफलाससि ॥
इन्द्रः सीतां नि गर्ह्णातु ताम पूषानु यछतु । सा नः पयस्वती दुहाम उत्तराम-उत्तरां समाम ॥ शुनं नः फाला वि कर्षन्तु भूमिं शुनं कीनाशा अभि यन्तु वाहैः । शुनम पर्जन्यो मधुना पयोभिः शुनासीरा शुनम अस्मासु धत्तम ॥