[१] एवमुक्ता तु कैकेयी भरतेन महात्मना ।
उवाच वचनं हृष्टा [२]मूढा पण्डितमानिनी ॥ ४७ ॥
न ब्राह्मणधनं किञ्चित् हृतं रामेण कस्यचित् ।
कश्चिन्नाढ्यो दरिद्रो वा तेनापापो विहिंसितः ॥ ४८ ॥
न रामः परदारांश्च चक्षुर्भ्यामपि पश्यति ।
मया तु, पुत्र! श्रुत्वैव रामस्येहाभिषेचनम् ॥ ४९ ॥
[३]याचितस्ते पिता राज्यं रामस्य च विवासनम् ॥ ५० ॥
इहेति । राज्य इत्यर्थः ॥ ५० ॥
स्ववृत्तिं-स्वसत्यस्थितिलक्षणांवृत्तिम् । तथाऽकरोदिति । तुभ्यं राज्यं दत्तवानित्यर्थः ॥ ५१ ॥
तमपश्यन् प्रियं पुत्रं महीपालो महायशाः ।
पुत्रशोकपरिद्यूनः पञ्चत्वमुपपेदिवान् ॥ ५२ ॥
परिद्यूनः- क्षीणः, बहुश उक्तप्रक्रियः ॥ ५२ ॥
त्वया त्विदानीं, धर्मज्ञ ! राजत्वमवलम्ब्यताम् ।
त्वत्कृते हि मया सर्वं इदमेवंविधं कृतम् ॥ ५३ ॥
मा शोकं, मा च सन्तापं, धैर्यमाश्रय, पुत्रक !
त्वदधीना हि नगरी राज्यं चैतदनामयम् ॥ ५४ ॥
