अरिष्टं गच्छ पन्थानं, राम ! सौमित्रिणा सह ।
सीतया चानया सार्ध छाययेवानुवृत्तया ॥ ११ ॥
अरिष्टं-रिषेः 'तीषसह' इति इडभावे निष्ठायां रिष्टं, न रिष्टं- अरिष्टं-अनुपद्रवमिंति यावत् ॥ ११ ॥
पश्याश्रमपदं [१] रम्यं दण्डकारग्यवासिनाम् ।
एषां तपस्विनां, 'वीर! तपसा भावितात्मनाम् ।। १२ ।।
सुप्राज्यफलमूलानि पुष्पितानि वनानि च ।
प्रशस्तमृगयूथानि शान्तपक्षिगणानि च ॥ १३ ॥
फुल्लपङ्कजषण्डानि प्रसन्नस लिलानि च ।
[२].कारण्डवातिकीर्णानि तटाकानि सरांसि च ॥ १४ ।
द्रक्ष्यसे दृष्टिरम्याणि गिरिप्रस्रवणानि च ।
रमणीयान्यरण्यानि मयूराभिरुतानि च ॥ १५ ॥
पुष्पितानि वनानि च द्रक्ष्यते इति अग्रेण संबन्धः । कारण्डवैः अत्यन्तं कीर्णानि ॥ १३-१५ ।।
गम्यतां, वत्स ! सौमित्रे ! भवानपि च गच्छतु ।
[३]गन्तव्यं च ते दृष्ट्वा पुनरेवाश्रमं मम ॥ १६ ॥
ते आगन्तव्यनिति । त्वयेति यावत् ॥ १६ ॥
एवमुक्तः तथेत्युक्ता काकुत्स्थ: [४] सहलक्ष्मणः ।
प्रदक्षिणं मुनिं कृत्वा प्रस्थातुमुपचक्रमे ॥ १७ ॥
