एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
342
[भरण्यकाण्ड:
जटायुरभियोग:
[१] कथं राजा स्थितो धर्मे परदारान् परामृशेत् ।
रक्षणीया विशेषेण राजदाराः, महाबल ! ॥ ६ ॥
राजा, भवानिति शेषः ।। ६ ।।
यस्परोऽस्येति । अस्य – पुरुषस्य परः - स्वेतरः प्राणी यत कर्म विगर्हयेत् - निन्दति, न तत् कर्म समाचरेत् । परदाराश्च परस्पर्शात् रक्षणीया इति ।। ७ ।।
- ↑ रामस्य सर्वलोकनाथत्वानभ्युपगमेऽपि, भवानिव रामोऽपि कश्चन राजैव । एवं सति परस्परराजमर्यादातिलङ्घनं युक्तं वेत्याशयः ।
- ↑ पर: अस्य यत विगर्हयेत्, न तत् समाचरेदित्यन्वयः ।
- ↑ स्वदाराणां परैरपहरणादौ यो भावो भवेत्, स: स्वेन
परदारापहरणादावपि विवेकिना स्मरणीय इति तात्पर्यम् । - ↑ विमर्शता- ङ. विमर्शनात् ज.
- ↑ 'पापस्वभाव: ' इत्यादि. श्लोकद्वयं 'राजमूलं प्रवर्तते' (लो. 113) इत्येतदनन्तरं गोविन्दराजीयादिषु पठयते ।
- ↑ मिड-ड,
- ↑ न्त्रं दुष्कृति: – निषिद्धकर्मा विमानमिव ऐश्वर्य कथं संप्राप्तः- रा. त्वं दुष्कृतिः
विमानं – देवाई विमानमिव ऐश्वर्यमभि-ऐश्वर्य प्रति कथं संप्राप्तः– योग्यः । एवं
विषयचपलश्चत् ऐश्वर्यात् भ्रष्टो भविष्यसीति भाव:- गो. | यो यस्य स्वभावः-
औत्पत्तिकः, स धर्मः कामं -- अत्यन्तं परिमार्जितुं न शक्य:- उपदेशेन निवर्तयितुं न
शक्य इत्यर्थ: । तथाहि – आर्य-सदुपदेशरूपं कर्म दुष्टात्मनां आये-हृदये चिरं
नावसति-न तिष्ठति - गो. काममित्यभ्युपगमार्थकमव्ययं वा ॥ - ↑ मार्या व्यावसन्त्यालये-ड..
