एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
३१ सर्ग:]
221
वधोपायं हि रामस्य सीताहरणमाह च
वेगं वापि समुद्रस्य वायुं वा विधमेच्छरैः ॥ २५ ॥
[१] संहृत्य वा पुनर्लोकान् विक्रमेण महायशाः ।
शक्तः स पुरुषव्याघ्रः स्रष्टुं पुनरपि प्रजाः ॥ २६ ॥
अतीतं च संहृत्य स्रष्टुं शक्तः इत्यादिकं वास्तवमेव दैवात् सत्यात् प्रवृत्तम् ॥ २६ ॥
न हि रामः, दशग्रव! शक्यो जेतुं त्वया युधि ।
रक्षसां वाऽपि लोकेन, स्वर्गः पापजनैरिव ॥ २७ ॥
लोकेन-समूहेन । सहितेनापीति शेषः ॥ २७ ॥
श्यामा - यौवनमध्यस्था । कुतो भवेत् इति । तुल्येत्यनुकर्षः ॥
तस्यापहर भार्यां त्वं § प्रमध्य तु महावने ।
[६] स तया रहितः कामी रामो हास्यति जीवितम् ।। ३१ ।।
- ↑ जगत इदानीमुपलंभात संहृत्य स्रष्टुं शक्त इत्युक्तम् ।
- ↑ “एवं द्वित्रवारं रानस्य विक्रमेण अजय्यत्वोपपादनामिप्रायमाविष्करोति-अयं तस्य वधोपाय इति
- ↑ सीतायाः सर्वाभरणभूषिताया एव वनप्रस्थानं, रावणेन लङ्कापापणकाले मार्गे ऋश्यमूकपर्वते तेषां पातनं, तेषां सुग्रीवेणोपालंभः, रामाय दर्शनं– इत्यादिकं प्रसिद्धमेव ।
- ↑ न च पञ्चगौ-ज.
- ↑ मानुषीषु ङ..
- ↑ सीतया - ङ.
