४ ९३४) तलमाधवे P इति पक्षान्तरम् । लोके हेि जल-क्रीअछं, ** शोद विदा ः 'L-चुकौ प्रयोग दृश्यते । तत्र, न सांघसंस्कारं कृते, श्राद्ध पश्न उपपद्यते अन्योन्याश्रयत्र नार्यं जातं घृतं,~ इति द्वीितीयः च उदकन्नौ प्रोक्ष-श्यञ्श्रुतेर्यश्चरे धुमकूप्तयेनाः कल्पनीयव-प्रसङ्गात् । च योगेऽपि क्तः ऐनीय शेनैत्र लक्षणd i ध्यकाणे हैिं " इझ संत्री ”-इव कर्णे यु-प्रत्ययेन श्ब्दी व्यूस्पादितः । सः स्रुति . चन अनेन, -इवि वेगेन धनम्नधनमृ६ज्ञादिकं सूची श्री ।। सम्पद्यते ? प्रकृते ङ नीशश्नवस्त्रअन?नां सेच |बहवचनस्य शोभृश-ब्दस्य ईपूम्रवसन्तत्यैन प्र द्वा-बहुवचनान्तः शुद्धो लिंजपुट्टद्यते । ननु अर्हाधिकरणे रूढ़े आवशदी, श्रोष्यनिलर शस्य प्रमुच्यते, झुनः परस्पर-विरोधः ! “वटु । खर किं झट्वेिंशभभहति–इति [ न च भोणी-श्वेदे दें धृद्ध-यवX? आयुषङितर्फtत् । अत्रेझ- दक्षु न वृद्धेर्युगदित-इति चेत् न, व्याकरणे ४ व! ? “ अह्नः खः दंत -३ऽनेन वररुचेनं वशतिं रॉबंद्रा द-प्रत्ययमुषसं तस्येदृशं क्रुव ऊतु व्युदितऽहीन-शध्द । ननु . धूर्ते सति घट्-भृषी-प्रभात-घञ्प प्रसज्येत. य शब्दे यगं परिहीन आँमता ग्याकरणसूप बरे सभं कृत, नेयं वृक्षः । पूर्वं पक्षिणेऽभिमते समास-झ वर्र्यक्षरानश्याश्चिमात् । न च, नड्-समासोऽपि वध पुषदेतःइति शङ्कनीथश्च, न्यू समक्ष-यकरे सति ते व । तः -–त्यविहीनश्चदशत-शत्रः मध्योदात्तो ह्ययं शब्द आम्नाय! तस्मात्, क्षद्वये थोंग-स ११ ७ ॥
