६ ३ १० ) चलनअवे- तत्र संशयः । किमीिइन्दशोऽअथ द्विनवडून--भूते सङ्गशब्दचये अर्हतं स्योमेिं लैि{वंशते, आहोस्फिीन-शब्J> | वि तनिलये द्विशत्रदखुट्थते ? इति । तर्भमिदं ( चैटयते,--अहीनशब्दो भौशिको ब्यो व? इति। तत्र,न हीनः,-~ इति व्युत्पन्तलीढं मतिभानथनिक एघवम्। तथैश्च प्रकृताद् पपन्नः । आङ्प्रधानस्य सर्वस्य साक्षाचश्शब्दैश्वोचदश्चेन' हीलिमभवत् , विकृत हु विशेष एव वाचवू दैरुपदित्रयते, ररर्घमनिर्देश/भाष्यने ! अतः, पक्तिसचल ट्टितेहीं ग्यम्। एबश्च सनेि, अहीनशब्दश्च ज्योंहीसे मद्युतिसम्भव । अरणनुग्रहाच तत्रैव आदशस्मै निविशते न च पूर्ववाक्य-विहि तेन त्रिवेंन वधः शूझीयः, वायय: सभन-मलयेर हि यचयांहूंकल्पोपजैः ? तस्मात् , ज्योतिष्टोम एष द्वादश-धिरिति तप्ते घूमः तेऽतिरूने ह्रि]आदाविंदं दशत्वं विधीयते । कुतः ? अहँ भध्दश्य औत-प्रयोग-साहुल्येन तत्रैव इयम् ? रूझि शीघ्र बुद्धि-हेतुवैत योगाद्धरुचसी । योगे श्वययवार्थे प्रप्रमतो निधि अश्वयथूदाचार्यो निश्चेतव्यः, --इति वैिलम्भः । न चात्र प्रकरखाने बैरोधः शङ्कनीकर, अलीयन वाक्येन प्रकरणस्य बधितवान् । (स्म , सूची अब भञ्ज्योतिष्टोमाकृष्य विकृतञ्च श/ - प्रदिषु निवेशनीय५-इनेि । अत्र च या दोहीन-शब्तथा शिवरात्रि-शब्दोऽपि ,-- (हे अषभः पक्षः : अपर अह्न चोरेक एवञ्च शिवशचि-शब्दुः। ॐः ? शिम-लंबन्ध्युपजीव्य् सळण्डस्य प्रवृञ्जय ! तथा च अनुराधj. ‘‘ मात्रस्य धृष्णपक्षे या तिथियभन्दै ! शिक्षाधिस्तु । ख्यात/ सर्व-थानिघून :
