२५१- अहम् तिरिन्दिरें सहाम् च प: पुत्राणां भरणार्थम् ॥ ४६॥ ऋग्वेदे सभाध्ये १५८ १५ पुत्रे आ ददे प्रत्यगृहाम् अनि यहुजातानां मोयानां श्रीणि॑ श॒तार्न्यत्र॑ स॒हस्रा दश॒ गोना॑म् | द॒दुष्प॒जाप॒ साम्ने॑ ॥ ४७ ॥ ञोषि॑ । श॒तानि॑ । अये॑ताम् । स॒हस्र॑ । ददा॑ । गोना॑म् | ह॒दुः । ध॒ञाय॑ 1 साने॑ ॥ ४७ ॥ येङ्कट० प्रोणि शतानि अश्वानाम् दश च सहस्राणि गवाम् प्रायच्छन् पत्रकलजाताय माँ स्तुते ॥४७॥ उनको दिवो दद॑त् । अव॑स॒ा या जन॑म् ॥ ४८ ।। उत् । आन्टू । कुकुह. 1 टिव॑म् ॥ उष्न् । च॒तुः ज्युर्जः। दर्दत् । अव॑सा | याम् | जन॑म् ॥ १८ ॥ वेङ्कट० व्याप्नोति उच्छूित. दिवम् तिरिन्दिरः उष्ट्रान चतुर्भुज प्रपच्छन् मन प उत् आनट् यदुवंशजम् जनम् इत्यात्मानमा ॥ १८ ॥ इति पत्रमाष्टके माध्यमे दो वर्ग। (1 [७ ] 'पुनवेत्स काण्व ऋषिः | मी देवता गायत्री छन्दः । प्र यद् च॑स्त्रि॒ष्टुभ॒मिप॑ मरु॑तो॒ विप्रो अस॑रत् | त्रि पर्वतेषु राजथ ॥ १ ॥ प्र । यत् । व॒ः । त्रि॒ऽस्तुभ॑म् । इष॑म् | मरु॑नः । निर्मः | अक्ष॑त् । वि । पर्व॑तेषु ॥ राजथ॒ ॥ १ ॥ चेङ्कट० पुनर्वत्सः । यदा प्र] अक्षरत मेधावी हि तत् | 'अभि निजन्मा मेघेषु वि राज्य तस्य वर्षा प्रादुर्भूताः ॥ 1 ॥ विनम् साम्रपत्रिपत्रिवृत्युच्छ्राय ( ऋ २,१४०, २) इस्युकम् | हे मरुतः । तस्य यद॒ङ्ग तैषीयत्रो यामै शुभ्रा अचि॑िध्वम् । नि पर्वता अहासत || २ || यत् । अ॒ङ्ग । त॒वि॑षी॒ऽययः॒ः ॥ ग्राम॑त् । शु॒भ्राः । अचिन्नम् । नि । पर्यैताः ॥ अ॒हास॒त॒ ॥ २ ॥ चेट० यदा क्षिर्म हे बलमिच्छन्तः! गमनं हे शोभमानाः ! दुरुष, सदानीम् "भवंता नि महासत्त स्वस्मात् स्थानात् निचलन्ति ॥ २ ॥ उदी॑र॒यन्त वा॒युभि॑र्व॒श्रास॒ पृश्नमातरः । श्रु॒क्षन्त॑ पि॒प्युप॒मप॑म् ॥ ३ ॥ उत् । ई॒स्यन्त॒ । वा॒यु॒ऽमे॑ । वा॒नासः॑ | पृथिंऽमातरः | धुक्षन्त॑ पि॒प्युषम् । इप॑म् ॥ ३ ॥ १. तिमिन्दरे मूको २ प्रयच्छ मूको. ३. उदयप्पोक्ष ४. दीप्र मूको. ५. चतुरज मूको १६. नास्ति शूको. ७. उप. <स्तुभू[ उच्छू | इति त्रिपद मूको, ८ *य मूको ९.१ मेपको १०-१० पर्यशनिदालत निहारत बि 91. न चलन्ति वि
