नयमे मण्ड ३०६९ गू ७२, म २ ] हरि॑म् । मृ॒ज॒न्ति॒ । अ॒रू॒प । न । यु॒ज्य॒ते॒ । सम् । धे॒नु॒ऽभि॑ } क॒श्वे॑ । सोम॑ । अ॒ज्यते॒ । उत् । वाच॑म् । ई॒रय॑ति । द्वि॒न्यते॑ । म॒ती | पु॒रु॒ऽस्तु॒तस्यै । कति॑ । चि॒त् । प॒रि॒ऽप्रिये॑ ॥ १ ॥ पेइट० हरिमन्त मागिरस | हरिम् मृजत | सोऽय गमनशीलोऽश्व ' इव युज्यते । सम् अज्यते च गोविकारै बलशे स्थित सोम, उद् गमयति शब्दम् मेयते च स्तुत्या | मोऽय यहुस्तुते स्तोतु यिन्ति धनानि प्रयपउति परिप्रिय ॥ १ ॥ स॒ाफ व॑दन्ति ब॒हवो॑ मनी॒ीपिण॒ इन्द्र॑स्य॒ सोम॑ ज॒ठरे॒ यदा॑दु॒हुः । यदी॑ प्र॒जन्ति॒ सुग॑भस्तयो॒ो नः सनी॑ळाभद॒शभि॒ः कास्यं॒ मधु॑ ॥ २ ॥ सा॒कम् । व॒द॒न्ति॒ । उ॒हवं॑ । म॒नी॒षिणि॑ । इन्द्र॑स्य | सोम॑म् | ज॒ठरे॑ । यत् । आ॒ऽइ॒हु । यदि॑ । मृ॒जत । सु॒ऽग॑भस्तय | नर॑ । साभि । द॒शऽभि॑ि । वाम्य॑म् । मधु॑ ॥ २ ॥ पेट० साम् मन्त्रान् वदन्ति बदव स्तोतार, इदस्य पढरे होणक्लदी? यदा सोमम् दुहन्ति । यदि एतम् अभिपुण्वन्ति शोभनबाहुका मनुष्या बङ्गुलीमि दशभि बाम्यम् मदकरम् इति ॥ २ ॥ अर॑ममा अत्ये॑ति॒ गा अ॒भि सूर्य॑स्य प्रि॒यं दु॑हि॒तुस्त॒रो स॑म् । अन्व॑स्मै॒ जोष॑मभरद्विन॑गृ॒सः सं द्वि॒यीभिः॒ः स्वसृ॑भिः क्षेति जामिभिः॑ः ॥ ३ ॥ अर॑ममाण । अति॑ । ए॒ति॒ । गा । अ॒भि । सूर्यस्य । प्रि॒यम् । दु॒हितु । ति॒र । रन॑म् । अनु॑॑ । अ॒स्मै॒ । जोष॑म् । अ॒स॒र॒त् । नि॒न॒ऽगृस | सम् | थीभि॑ । स्वस॑ऽभि । क्षेति॒ । जामिऽभि ॥ पेङ्कट० अनुचरन् आत गच्छति श्रयणानि रक्षीकृत्य | सूर्यस्य दुहितु उपसश्च पियम्" स्वम् तिर करोति । शब्दायन् अनु भरति च अस्मै पर्याप्त स्तोत्रम् 'स्तोता। कात स्तोन गृणातीति विनगृम स्तोतोक्क इत्याहु । सोऽयम् सम् गच्छते द्वयीमि अङ्गुलीभि बन्धुभि उभाभ्यां पाणिभ्याम् उत्पन्नाभि ॥ ३ ॥ नृभू॑तो॒ अरि॑षु॒तो ब॒र्हिषि॑ प्रि॒यः पति॒र्गनो॑ प्र॒दिव॒ इन्दु॑रू॒लिय॑ः । पु॒धिवा॒ान् मनु॑षो यज्ञ॒साध॑न॒ः शुचिधि॒या प॑वते॒ सोम॑ नृऽभू॑त । अहि॑ऽस॒त । अहि॑षि॑ प्रि॒य । पति । गवा॑म् अ॒ऽदिवं॑ । इन्दु॑ । अ॒लिय॑ । पुरैधिऽञान् । मनु॑ष । य॒ज्ञऽसाध॑न । शुचि॑ । धि॒या । पवते । सोम॑ । इन्द्र | ते ॥ ४ ॥ वेङ्कट० मनुष्यैश्शोधित आवभिरभिपुत यज्ञप्रिय पात गवाम् पुराण मोम ऋतौ जात ३ २ नास्ति मूको कन्ये वि १ नास्ति वि ६ ६ सोता रात स्तोतृगणा विशोषणावि ७ ते ॥ ४ ॥ ४ मतदम मूको तु निध ३२७ ५ तु निध २,५० मूको
