नारदः-(प्तौत्सुक्यम्)किमिदानीं प्रतीक्ष्पते । प्रत्यासन्ना एव हन्यन्ताममी ।
महेशः-अयि नारद ! कोऽयमवसरः पराक्रमस्य ।
स्वेनैवेपुपथे भवन्ति यदमो दर्पज्यरोन्मोहिताः |
कृष्णः--( सोत्प्राप्तम्) अपि कलिमिय ! साधूक्त्तं परमेश्वरेण | प्रतीक्षतां, भवन्तु तायदर्मो भूयोऽपि तथैव दुर्द्धर्षाः । दुराघर्पे हि विद्विपि विक्रमः प्रकर्पमभ्युपपद्यते ।
स्फुटा०--( सप्रश्रयम्) नाह सव्वताव! णिद्दलिदो दाव एस वैरीणा वंचणापवंचो । ता संपइ तहतहच्चेअ णिअट्टाणेसु संचरन्तु सुज्जतावचंदातवो । ण एआरिसी णीदी भोदि, जं एक्कठाणे चिट्टोअदि [१] ।
सर्व०-(सोत्प्राप्तम् ) स्फुटाक्षर ! क्रोधनोऽसि । कस्ते वचनमुल्लङ्घपितुं पर्याप्तः ? । कारय यथोचितम् ।
स्फुटा०-जं आणवेदि सामी-(इति निप्फम्य तथा तथा कारयति )
कृष्णः- ( प्तप्तम्भ्रममवलोक्य ) अयि महेशा ! दृश्यतां दृश्यताम् । इदानीममी सुष्टु समधिकान्तराले संवृत्ता न जाने धातगोचरे भविष्यन्ति न वेति ।
महेशः-( सहर्पोल्लप्तं सहसोत्थाय ) हता एवामो । क इदानीं सन्देहः । वाहयतु भगवान्विरिञ्चिर्वेगेन रथम्
( विरिञ्चिस्तथा करोति )
नारदः--(व्याकुछताभभिनयन्सप्तम्भ्रमम् ) आः ! कथमात्मानमपि नानेन रथशरयेण जानामि | क्क मे दर्शनश्रवणशक्त्ती । अपि परमेशा ! तदहं कुतूहलायलोकननरलमुनिमण्डलमध्ये कैलासारूढो द्रक्ष्पामि । (इत्यन्तरिक्षगत्या तथा करोति )
नारदः---(पुरोऽवलोक्य साश्चर्यम् )
वाणो हरिर्विजयतेऽन्धकसृदनस्य |
- ↑ नाय सर्त्र्वताप!निर्दलितस्तावदेप वैरिणां वञ्थ्वनाप्रपञ्चः । तत्सम्प्रति तया प्तयैव निजस्थानेषु सञ्चरतां सूर्यतापचन्द्रतापौ । नैतादृशी नीतिर्भवति यदेकस्याने स्यीयते ।