एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
158
[अयोध्याकाण्ड:
भरतशपथः
देवतानामित्यादि । देवतादिशुश्रूषाकरणहीनस्य यत् पापं तत् प्रतिपद्यतामित्यर्थः ॥ ४६ ॥
सतां कीर्त्याः–सद्भिः क्रियमाणश्लाघनात् । भ्रश्यतु, तस्य म आत्मेत्यनुषज्यः ॥ ४७ ॥
अपास्य [३]मातृशुश्रूषां अनर्थे सोऽवतिष्ठताम् ।
दीर्घबाहुर्महावक्षाः यस्यार्योऽनुमते गतः ॥ ४८ ॥
अनर्थे - परस्त्रीवशगत्वाद्यधर्मे ॥ ४८ ॥
अर्थिनामाशामिति योजना । आशंसमानानां — स्तुवताम् । ऊर्ध्वचक्षुषां - दातृमुखनिरीक्षकाणाम् ॥ ५० ॥
- ↑ कीर्त्यात्- ङ.
- ↑ संजुष्टात्-क्रियमाणादित्यर्थः-ती. सत्सेवितात्- गो. 'जुषी प्रीतिसेवनयोः',
सतां सञ्जुष्टात् - प्रीतिविषयात्, तैः सेवितात् कर्मण इति वा । - ↑ पुनर्मातृशुश्रूषाग्रहणं तत्त्यागे प्रत्यवायभूयस्तया, तन्नित्यतया च ।
मातृशुश्रूषा हि नित्या, यतस्तस्थां पतितायामपि शुश्रूषां विदधति स्मृतयः-गो.
परन्तु ' दीर्घबाहुर्महावक्षा: ' इत्यादि-परिशीलने प्रथमो हेतुरेव युक्त इति प्रतिभाति । - ↑ बहुभृत्यो-ङ.
- ↑ समयात्-ङ.
