एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
210
[अरण्यकाण्ड:
खरसंहार:
एवमुक्ता ततो रामं संबध्य भ्रुकुटीं ततः ॥ १६ ॥
स ददर्श महासालं अविदूरे निशाचरः ।
रणे प्रहरणस्यार्थे सर्वतो ह्यवलोकयन् ॥ १७ ॥
भ्रुकुटीं संबध्येति । मुखे संनिबध्येत्यर्थः । प्रहरणस्य - आयुधस्य ।। १६-१७ ।।
दशनच्छदं - अघरम् ॥ १८॥
राममुद्दिश्य चिक्षेप हतस्त्वमिति चात्रवीत् ।
तमापतन्तं बाणौघैः छित्वा रामः प्रतापवान् ॥ १९ ॥
रोषमाहारयत् तीव्रं निहन्तुं समरे खरम् ।
जातस्वेदः ततो रामः [३] रोषात् रक्तान्तलोचनः ॥ २० ॥
निर्बिभेद सहस्रेण बाणानां समरे खरम् ।
रोषात् जातस्वेदः, न तु श्रमात् इत्यर्थः । रक्तं - रक्तवर्ण अन्तं लोचनं अपाङ्गं यस्य सः तथा । सहस्रेणेति । अनेकेनेति यावत् ॥ २०॥
बाणान्तरात् – विदीर्य निस्सृतबाणमार्गात् इत्यर्थः ॥ २१ ॥
