पुटमेतत् सुपुष्टितम्
९२
॥ पञ्चमोङ्कः ॥
। नेपथ्ये वैतालिकौ ।
- दिष्ट्या दण्डेनैवारिशिरःसु वर्तते देवः ।
- प्रथमः ।
- परभृतकलव्याहारेषु वमात्तरतिर्मधुं
- नयसि विदिशातीरोद्यानेष्वनङ्ग इवाङ्गवान् ।
- विजयकरिणामालानाङ्कैरुपोडढबलस्य ते
- वरद वरदारोधोवृक्षै: सहावनतो रिपुः ॥ १ ॥
- द्वितीयः ।
- विरचितपदं वीरप्रीत्या सुरोपमसूरिभिश्
- चरितमुभयोर्मध्येकृत्य स्थितं कथकैशिकान् ।
- तव हृतवतो दण्डानीकैर्विदर्भपतेः श्रियं
- परिघगुरुभिर्दोर्भि: शौरेः प्रसह्य च रुक्मिणीम् ।। 2 ।।
- प्रती° । १एसो जअसद्दसूहअपथ्धाणो इदो एव्व आअ-
- छ्ुछदि देवो । अहंवि दाव इमस्स पमुहादो किंवि ओसरिअ एदं मुहालिन्दतोरणं समस्सिदा होमि । एकान्ते
- स्थिता ।
। ततः प्रविशति सवयस्यो राजा ।
- राजा ।
- कान्तां विचिन्त्य सुलभेतरसंप्रयोगां
- श्रुत्वा विदर्भपतिमानमितं बलैश्व ।
- धाराभिरातप इवाभिहतं सरोजं
- दुःखायते च हृदयं सुखमश्नुते च ॥ ३ ॥
१. एष जयशब्दसूचितप्रस्थान इत एवागच्छति देव: । अहमपि तावदस्य प्रमुखतः किं-
- चिदपसृत्यैतन्मुखालिन्दतोरणं समाश्रिता भवामि ।
13. B जयसद°- F आअछ्छइ.
