|
मनोदूतम् । |
|
स्थितस्य द्रौपद्याः परिजनयुतायाः सहसितं |
प्रतीहारेति । प्रतीहारस्य द्वारस्य भ्रान्त्या । स्त्री द्वार्द्वारं प्रतीहारः' इत्यमरः । भित्तिप्रदेशे गच्छतो द्वारभ्रान्त्या हतिरभूत् । अथ द्वारि पूर्ववद्विपरीतभ्रान्त्या भित्ति- रेवेयमिति स्थितस्यागच्छतः । प्रज्ञानेत्रस्यान्वस्यात्मज इति वचो दुःखबीजम् ।।
|
इमे सस्त्रीकाश्चेत्कुटिलहृदयाः पाण्डुतनयाः |
इमे इति । प्रतीकारं प्रत्यपकारम् ॥
|
इति प्रज्ञाचक्षुर्निजतनयदुःखौघमखिलं |
इतीति । अनर्घ शमप्रधानत्वान्निर्दोषम् ।। तदेवाह--
|
सुखं दुःखं दैवादुपनमति गच्छत्यपि परं |
सुखमिति । भावानामागमापायिलाहुर्निवार्यत्वाच्च शमेनैव निवृत्तिरिति भावः ।।
|
यदा यस्माद्येन स्वयमिह विना यत्नमनघ- |
यदेति । खज्ञानकल्पिता एव शत्रुमित्रोदासीनाः । विवेकदृष्ट्या तु सर्वस्यात्मरूपत्वाब्रह्माद्वयत्वेन द्वितीयस्थाभावान्न भयशङ्कापि। द्वितीयाद्वै भयं भवति इति श्रुतेः । तस्मात्संतोषेणैव सुखं भवति नान्यथा यत्नशतैरिति भावः।।
