प्रतिएमकरणम् । दुबैंक्षयात् । पैनाशि-व्यसैः पूर्वंतिथाव पङ्कठंघ सापह्नञ्श्रापितया, उभय-व्यापितमः च, भैक्ष्वभिधानं तामेव तिसृणां व्याप्तनमधे उत्तरतिथौपदीश्रयं सर नलु, घृतंथायपरक्ल-त्र्याप्त साम्रां तन्नाश्तरीयकतया स्वप्तेश्यम्भाविंन पृथक्तदासेधन लिथुकमिति चेत् । मञ्प्रयङ्गाभिrआयेनये वेदयसि , किं वोभयाभिशयि-य नावः । यदा विंनैवापराह्व-व्यानि सायाह्नमात्रे ऽथवयते, न पूर्वविद्याः पूज्यतथा इक्कठश्रमात् । द्वितीय, वैश्वानरेटिं नववृत्यानुधावे * भविष्ट्टतं । स य न्याय औद्भिदा व्यवस्थित । काम्रकांडे आँघते,—‘‘ वैवसरं द्वादशकपालं निर्वपे जातं, छइशाकद्वय भवति गचद्भवने ब्रह्मवर्चसेन नातेि, य य।लखिवृतैवाvिमस्तेओ दधति, यशपाल् विराजेयरिंग २धति, यदेकदृशुकपालुिखुर्भस्मािन्नन्द्रिं धेखि – अत्र, दशफलेवे देवमर्चदिपूःळविशेषाश्कमलादि चिक्षिरिति पूर्वः पक्षः ? उत बलेनायरों -|वामानार्वतीमझायशाभ/दुपक्रमवरां हर तद्येन तेषां विध्यन्तराधावयवैरवकpअभिनन्त सिद्धेस्रयवैम द्वादशकल्य सुतेरिति सिद्धान्तः । एवमक्षरं यद साहध्मापिन्यपि गृह्यते, तद् उ व्यपेय। अहणं कुि वयमेति गन्तरैकसंद्ध ख “एष अपराह्नध्यातिः अशस्यते । न्छ। बदिना। नयाः शुभमिपः पूर्वविद्वत्शशिक्षनादिता सर्वां अतिम थेष क्षः प्रतीय । उन्नपक्षपवनः५ध्यावलिः
- ऽिसिघ्राद्धेः,-नेि ॥४|| ४ न्वने। च। ;०-३
नेि ९ शुक्रयोः पात्रः ।
