पृष्ठम्:कादम्बरी-काशिनाथ पाण्डुरंग.djvu/246

विकिस्रोतः तः
एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति

मण्डलाकारेण मोक्षद्वारनियुक्तकलशकान्तिना स्तनयुगलेनैकहंसमिथुनसनाथाआमईव आआआऐरीआईसहसटामयेनेव चामररुत्वईराकृआआतना स्तनयुगलगध्यनिवद्धग्रन्थिना कल्पतरुल लेन कृतोत्तरीयकृत्याम् ? अयुग्मलोचनसकाशात्प्रसादलब्ध५न चूडाम?ईआचन्द्रमयूख मण्डलीकृतेन ब्रह्म?त्र?ण पावईत्रीकृतकायाम् ? आप्रपदीनेन च स्वभावसितेनाआपई ब्रह न्धोत्तानचरणतलप्रभापीरष्वङ्गाल्लोहितायमानेन दुकूलपटेन प्रावृतानईतञ्?आम् यौ स्वकालोपसर्पिणा निर्विकारो?आ विनीतेन ?ईआष्येणेवोपास्यमानाम् लावण्येनापि कृत स्वच्छात्मना परिगृहीताम् रूपेप्घाआआईप रुत्वईरलोचनेन आवईगतचापलेनायतनमृ५गणेव से उत्सङ्गगतां चस्वसुतामिवसूल्मदन्तखण्डिकाङ्गुलीयकापूईआरताङ्गुलिना त्रिपुण्दूकावीश् कारत्वेनात्र वलयस्य पार्रवेषराआम्यम्? त?आ मुखस्य च चद्रसाम्यम् तस्याच्च पमार्णमार्तासाआया पुनस्तत्कुचयुगलं तच्छयामत्वर्पानत्ववर्णनद्वारा तामेब बर्णयन्नाह८ंआध इआईत् । ऊर्ध्वमुखे कपाले नार्स्ताह्यतोऽआआआएमुखं दृआद्धराशीआरःकपालं तद्वन्मण्?लाकारेण वर्तुलाकृतईना । हरपददानेन स्तने धव त्यते । इर्वरस्य धवलत्वात् । मोक्ष इति । मोक्षो महानन्दस्तस्य द्वारे आनईयुक्त?आ स्थापितौ यो कल त?त्काआनीतः शोभा यस्य स तोआ । एवंत्त्वईधेन स्तनयुगलेनोपलीक्षताम् । कात्मईव । ण्कं यद्धं?आश् क्राङ्गयुग्मं तेन सनाथां साहईतां आआङ्गाआईमय जाह्वर्वाआमईव । पुनः आकईंवीई३आष्टाम् । कल्पतरवो मन्ज् सरलत्?एन लतोपमानं तस्या ब?कलेन चोचेन कृतमुतरीयमुपस्तंव्यानं तस्य कृत्यं काआआर् यस्याः ता त बल्कलं आईवशेषयन्नाहचामआ_रति । चामरं वालव्यजनं तद्वद्रुत्वईरा मनोहराकृआतईराकारो यस्य प्रलम्वत्वेन श्वेतत्तेन च तत्सा?यीमातई भावः । स्तनेति । स्तनयुगलस्य मध्ये आनईवद्धो ग्रन्थिर्य उ?इं७बलत्वसा।याहुत्प्रेक्षतेढाआऐरीति । आआऐर्रा पार्चर्ता तस्याः आइंआआहो मनस्तालस्तस्य या राय जटा ? तद्विकारेणेव । पुनः आईंकावीशईष्टाम् । मण्डर्लाकृतेन वर्तुलीकृतेन न्नहृग्सूत्रेऋण यज्ञोपवीतेन पावईर्त्राकृत् नीकृता काया देहो य?आआः राआ ताम् । अथ ब्र?ग्?ं विआईशनीष्टअयुग्मेति । वयुग्मलोचन । सकाशाआत्रामीपात्?आसादः प्ररान्नता तेन लव्धेन प्राप्तेन । चूडोईत । चू?आमाणीआभूतो यद्यद्रस्तस्य क्तईरणा?तेषां जालेनेव समूहेनेव । प्रकारान्तरेण तामेव त्त्वईशाएषयन्नाहदुकूल५ति । दुकूलपटेन र्स् प्रावृऋताबाच्छाआदईत?आ आनत४?आवारोह?आ यस्याः राआ ताम् । अथ दुकूलपट्टं आवईशेषयन्नाह३आआप्राआव् आपदव्यापकोआ । आतत्तु स्यादाप्रपर्दानं व्याप्नोत्याप्रपदं आईह यत् इआतई कोसः । तेन ? ?आकृत्य आईसतेनाआपई शुत्रेणाआईप ब्रह्मासनं ध्यानारानं तस्य बन्थो रचनाषईशेषस्५तन।एत्तानमूर्ध्वमु। णयोः पादयोस्त?ढं तस्य प्रभा काआईन्तस्तस्याः पारईष्वङ्गात्सं?लेषाआ?आएआईहतायगनेनारुणायमानेन । एते तल?आएरारुण्याआतईशयो व्या?एतः । पुनः कीदृशीम् । यौवनेनापि तारुण्येनाष्यु?आस्यमानां सेव्यमाना? स्वकालोपसर्पिणा आनईजरामयप्रा?आएन ?ईआईवंकारेण आवईकृतीआर्जितेन आईवनीतेन प्रसृतेने५वंभूतेन आवईनयेनेव । यांवनस्याआप स्वकालोपसार्पईत्वाहईगुणीवंशिष्टत्वेन तत्साम्यामईत्तई भाव । लावायोन्