उच्चैर्ऋतोरिव विदिक्षु भृशं विरेजुः
कोष्ठाः प्रकीर्णकवदुज्ज्वलरूपभाजः ॥ २२ ॥
तेषु प्रदक्षिणमनुक्रमतो मुनीन्द्राः
कल्पाङ्गनाश्च नृवधूसहितार्यिकाश्च१ ।
ज्योतिष्कभौमभवनामरिकाश्च भोगि
भौमोडुकल्पसुरमर्त्यमृगाश्च तस्थुः ।। २३ ।।
वीथीषु नाथचतुरानननिर्यदुक्ति-
पीयूषनद्युभयचारुतटानुकाराः ।
अष्टायतस्फटिकभित्तय आवितेनु-
र्वृद्धेशभूतिविनिवेशितयष्टिशङ्काम् ॥ २४ ॥
यच्छ्रूयते सुरपथात् सुमनस्स्रवन्ती
स्रस्ता तरङ्गिततनूरिति पुस्तकेषु ।
तत्त्वेतदित्यनुमिमे भगवत्सभाया
यत् तीर्थपद्धतिचतुष्टयमर्कशिल्पम् ॥ २५ ।।
वाराशितीर्थकरवारणसंख्यरूपा
देवादिरुद्रनगकज्जलभूधरास्तम् ।
दैर्घ्यस्पृहो निखिलदिग्गतहेमरूप्य-
नीलाश्मगोपुरनिभादभजन्त दैवम् ॥ २६ ॥
सम्प्राप्य चारुगुणरत्ननिधिं जिनेन्द्रं
लोकैकमङ्गलममुं समपक्षरागात् ।
शतानि मोक्तुमथ नो निधिमङ्गलानि
द्वारेषु तस्थुरखिलेष्विह को वितर्कः ॥ २७ ॥
पृष्ठम्:काव्यरत्नम्.pdf/८७
पुटमेतत् सुपुष्टितम्
६९
दशमः सर्गः