ऋग्वेदः सूक्तं ७.८

ऋग्वेदः — ऋग्वेदः मण्डल ७

ऋग्वेदः सूक्तं ७.८

 इन्धे राजा समर्यो नमोभिर्यस्य परतीकमाहुतं घर्तेन । 
 नरो हव्येभिरीळते सबाध आग्निरग्र उषसामशोचि ॥ 
 अयमु षय सुमहानवेदि होता मन्द्रो मनुषो यज्वो अग्निः । 
 वि भा अकः सस्र्जानः पर्थिव्यां कर्ष्णपविरोषधीभिर्ववक्षे ॥ 
 कया नो अग्ने वि वसः सुव्र्क्तिं कामु सवधां रणवः शस्यमानः । 
 कदा भवेम पतयह सुदत्र रायो वन्तारो दुष्टरस्य साधोः ॥ 
 पर-परायमग्निर्भरतस्य शर्ण्वे वि यत सूर्यो न रोचतेब्र्हद भाः । 
 अभि यः पूरुं पर्तनासु तस्थौ दयुतानो दैव्यो अतिथिः शुशोच ॥ 
 असन्नित तवे आहवनानि भूरि भुवो विश्वेभिः सुमना अनीकैः । 
 सतुतश्चिदग्ने शर्ण्विषे गर्णानः सवयं वर्धस्व तन्वं सुजात ॥ 
 इदं वचः शतसाः संसहस्रमुदग्नये जनिषीष्ट दविबर्हाः । 
 शं यत सतोत्र्भ्य आपये भवाति दयुमदमीवचातनं रक्षोहा ॥ 
 नू तवामग्न ईमहे ... ॥