ऋग्वेदः सूक्तं ४.५६

मही दयावाप्र्थिवी इह जयेष्ठे रुचा भवतां शुचयद्भिर अर्कैः । यत सीं वरिष्ठे बर्हती विमिन्वन रुवद धोक्षा पप्रथानेभिर एवैः ॥ देवी देवेभिर यजते यजत्रैर अमिनती तस्थतुर उक्षमाणे । रतावरी अद्रुहा देवपुत्रे यज्ञस्य नेत्री शुचयद्भिर अर्कैः ॥ स इत सवपा भुवनेष्व आस य इमे दयावाप्र्थिवी जजान । उर्वी गभीरे रजसी सुमेके अवंशे धीरः शच्या सम ऐरत ॥

नू रोदसी बर्हद्भिर नो वरूथैः पत्नीवद्भिर इषयन्ती सजोषाः । उरूची विश्वे यजते नि पातं धिया सयाम रथ्यः सदासाः ॥

पर वाम महि दयवी अभ्य उपस्तुतिम भरामहे ।
शुची उप परशस्तये ॥
पुनाने तन्वा मिथः सवेन दक्षेण राजथः ।
ऊह्याथे सनाद रतम ॥
मही मित्रस्य साधथस तरन्ती पिप्रती रतम ।
परि यज्ञं नि षेदथुः ॥

• ऋग्वेद: