"ऋग्वेदः सूक्तं ४.३०" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
(लघु) Yann ४ : replace |
No edit summary |
||
पङ्क्तिः ३: | पङ्क्तिः ३: | ||
<div class="verse"> |
<div class="verse"> |
||
<pre> |
<pre> |
||
नकिरिन्द्र त्वदुत्तरो न ज्यायाँ अस्ति वृत्रहन् । |
|||
नकिर इन्द्र तवद उत्तरो न जयायां अस्ति वर्त्रहन । |
|||
नकिरेवा यथा त्वम् ॥१॥ |
|||
सत्रा ते अनु |
सत्रा ते अनु कृष्टयो विश्वा चक्रेव वावृतुः । |
||
सत्रा |
सत्रा महाँ असि श्रुतः ॥२॥ |
||
विश्वे |
विश्वे चनेदना त्वा देवास इन्द्र युयुधुः । |
||
यदहा नक्तमातिरः ॥३॥ |
|||
यद अहा नक्तम आतिरः ॥ |
|||
यत्रोत |
यत्रोत बाधितेभ्यश्चक्रं कुत्साय युध्यते । |
||
मुषाय इन्द्र |
मुषाय इन्द्र सूर्यम् ॥४॥ |
||
यत्र |
यत्र देवाँ ऋघायतो विश्वाँ अयुध्य एक इत् । |
||
त्वमिन्द्र वनूँरहन् ॥५॥ |
|||
तवम इन्द्र वनूंर अहन ॥ |
|||
यत्रोत मर्त्याय |
यत्रोत मर्त्याय कमरिणा इन्द्र सूर्यम् । |
||
प्रावः शचीभिरेतशम् ॥६॥ |
|||
परावः शचीभिर एतशम ॥ |
|||
किमादुतासि वृत्रहन्मघवन्मन्युमत्तमः । |
|||
अत्राह दानुमातिरः ॥७॥ |
|||
किम आद उतासि वर्त्रहन मघवन मन्युमत्तमः । |
|||
एतद्घेदुत वीर्यमिन्द्र चकर्थ पौंस्यम् । |
|||
अत्राह दानुम आतिरः ॥ |
|||
स्त्रियं यद्दुर्हणायुवं वधीर्दुहितरं दिवः ॥८॥ |
|||
एतद घेद उत वीर्यम इन्द्र चकर्थ पौंस्यम । |
|||
दिवश्चिद्घा दुहितरं महान्महीयमानाम् । |
|||
सत्रियं यद दुर्हणायुवं वधीर दुहितरं दिवः ॥ |
|||
उषासमिन्द्र सं पिणक् ॥९॥ |
|||
दिवश चिद घा दुहितरम महान महीयमानाम । |
|||
⚫ | |||
उषासम इन्द्र सम पिणक ॥ |
|||
नि यत्सीं शिश्नथद्वृषा ॥१०॥ |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
नि यत सीं शिश्नथद वर्षा ॥ |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
उत शुष्णस्य धृष्णुया प्र मृक्षो अभि वेदनम् । |
|||
⚫ | |||
पुरो यदस्य सम्पिणक् ॥१३॥ |
|||
उत शुष्णस्य धर्ष्णुया पर मर्क्षो अभि वेदनम । |
|||
उत दासं कौलितरं बृहतः पर्वतादधि । |
|||
पुरो यद अस्य सम्पिणक ॥ |
|||
अवाहन्निन्द्र शम्बरम् ॥१४॥ |
|||
उत दासं कौलितरम बर्हतः पर्वताद अधि । |
|||
⚫ | |||
अवाहन्न इन्द्र शम्बरम ॥ |
|||
अधि पञ्च प्रधीँरिव ॥१५॥ |
|||
उत त्यं पुत्रमग्रुवः परावृक्तं शतक्रतुः । |
|||
⚫ | |||
उक्थेष्विन्द्र आभजत् ॥१६॥ |
|||
अधि पञ्च परधींर इव ॥ |
|||
⚫ | |||
उत तयम पुत्रम अग्रुवः पराव्र्क्तं शतक्रतुः । |
|||
इन्द्रो विद्वाँ अपारयत् ॥१७॥ |
|||
उक्थेष्व इन्द्र आभजत ॥ |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
इन्द्रो विद्वां अपारयत ॥ |
|||
अनु द्वा जहिता नयोऽन्धं श्रोणं च वृत्रहन् । |
|||
⚫ | |||
न तत्ते सुम्नमष्टवे ॥१९॥ |
|||
⚫ | |||
शतमश्मन्मयीनां पुरामिन्द्रो व्यास्यत् । |
|||
अनु दवा जहिता नयो ऽनधं शरोणं च वर्त्रहन । |
|||
⚫ | |||
न तत ते सुम्नम अष्टवे ॥ |
|||
अस्वापयद्दभीतये सहस्रा त्रिंशतं हथैः । |
|||
शतम अश्मन्मयीनाम पुराम इन्द्रो वय आस्यत । |
|||
दासानामिन्द्रो मायया ॥२१॥ |
|||
⚫ | |||
स घेदुतासि वृत्रहन्समान इन्द्र गोपतिः । |
|||
⚫ | |||
अस्वापयद दभीतये सहस्रा तरिंशतं हथैः । |
|||
⚫ | |||
दासानाम इन्द्रो मायया ॥ |
|||
अद्या नकिष्टदा मिनत् ॥२३॥ |
|||
स घेद उतासि वर्त्रहन समान इन्द्र गोपतिः । |
|||
वामंवामं त आदुरे देवो ददात्वर्यमा । |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
अद्या नकिष टद आ मिनत ॥ |
|||
वामं-वामं त आदुरे देवो ददात्व अर्यमा । |
|||
⚫ | |||
*[[ऋग्वेद:]] |
*[[ऋग्वेद:]] |
२०:५६, २५ जनवरी २००९ इत्यस्य संस्करणं
ऋग्वेदः सूक्तं ४.३०
नकिरिन्द्र त्वदुत्तरो न ज्यायाँ अस्ति वृत्रहन् । नकिरेवा यथा त्वम् ॥१॥ सत्रा ते अनु कृष्टयो विश्वा चक्रेव वावृतुः । सत्रा महाँ असि श्रुतः ॥२॥ विश्वे चनेदना त्वा देवास इन्द्र युयुधुः । यदहा नक्तमातिरः ॥३॥ यत्रोत बाधितेभ्यश्चक्रं कुत्साय युध्यते । मुषाय इन्द्र सूर्यम् ॥४॥ यत्र देवाँ ऋघायतो विश्वाँ अयुध्य एक इत् । त्वमिन्द्र वनूँरहन् ॥५॥ यत्रोत मर्त्याय कमरिणा इन्द्र सूर्यम् । प्रावः शचीभिरेतशम् ॥६॥ किमादुतासि वृत्रहन्मघवन्मन्युमत्तमः । अत्राह दानुमातिरः ॥७॥ एतद्घेदुत वीर्यमिन्द्र चकर्थ पौंस्यम् । स्त्रियं यद्दुर्हणायुवं वधीर्दुहितरं दिवः ॥८॥ दिवश्चिद्घा दुहितरं महान्महीयमानाम् । उषासमिन्द्र सं पिणक् ॥९॥ अपोषा अनसः सरत्सम्पिष्टादह बिभ्युषी । नि यत्सीं शिश्नथद्वृषा ॥१०॥ एतदस्या अनः शये सुसम्पिष्टं विपाश्या । ससार सीं परावतः ॥११॥ उत सिन्धुं विबाल्यं वितस्थानामधि क्षमि । परि ष्ठा इन्द्र मायया ॥१२॥ उत शुष्णस्य धृष्णुया प्र मृक्षो अभि वेदनम् । पुरो यदस्य सम्पिणक् ॥१३॥ उत दासं कौलितरं बृहतः पर्वतादधि । अवाहन्निन्द्र शम्बरम् ॥१४॥ उत दासस्य वर्चिनः सहस्राणि शतावधीः । अधि पञ्च प्रधीँरिव ॥१५॥ उत त्यं पुत्रमग्रुवः परावृक्तं शतक्रतुः । उक्थेष्विन्द्र आभजत् ॥१६॥ उत त्या तुर्वशायदू अस्नातारा शचीपतिः । इन्द्रो विद्वाँ अपारयत् ॥१७॥ उत त्या सद्य आर्या सरयोरिन्द्र पारतः । अर्णाचित्ररथावधीः ॥१८॥ अनु द्वा जहिता नयोऽन्धं श्रोणं च वृत्रहन् । न तत्ते सुम्नमष्टवे ॥१९॥ शतमश्मन्मयीनां पुरामिन्द्रो व्यास्यत् । दिवोदासाय दाशुषे ॥२०॥ अस्वापयद्दभीतये सहस्रा त्रिंशतं हथैः । दासानामिन्द्रो मायया ॥२१॥ स घेदुतासि वृत्रहन्समान इन्द्र गोपतिः । यस्ता विश्वानि चिच्युषे ॥२२॥ उत नूनं यदिन्द्रियं करिष्या इन्द्र पौंस्यम् । अद्या नकिष्टदा मिनत् ॥२३॥ वामंवामं त आदुरे देवो ददात्वर्यमा । वामं पूषा वामं भगो वामं देवः करूळती ॥२४॥ *[[ऋग्वेद:]]