"ऋग्वेदः सूक्तं ४.३" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
(लघु) Yann ४, । : replace |
(लघु) Yann regex ४ : regexp |
||
पङ्क्तिः १: | पङ्क्तिः १: | ||
{{Rig Veda|४}} |
|||
<div class="verse"> |
|||
<pre> |
|||
आ वो राजानम अध्वरस्य रुद्रं होतारं सत्ययजं रोदस्योः । |
आ वो राजानम अध्वरस्य रुद्रं होतारं सत्ययजं रोदस्योः । |
||
अग्निम पुरा तनयित्नोर अचित्ताद धिरण्यरूपम अवसे कर्णुध्वम ॥ |
अग्निम पुरा तनयित्नोर अचित्ताद धिरण्यरूपम अवसे कर्णुध्वम ॥ |
||
पङ्क्तिः ३४: | पङ्क्तिः ३८: | ||
एता विश्वा विदुषे तुभ्यं वेधो नीथान्य अग्ने निण्या वचांसि । |
एता विश्वा विदुषे तुभ्यं वेधो नीथान्य अग्ने निण्या वचांसि । |
||
निवचना कवये काव्यान्य अशंसिषम मतिभिर विप्र उक्थैः ॥ |
निवचना कवये काव्यान्य अशंसिषम मतिभिर विप्र उक्थैः ॥ |
||
</pre> |
|||
</div> |
१०:१०, २४ जनवरी २००६ इत्यस्य संस्करणं
ऋग्वेदः सूक्तं ४.३
आ वो राजानम अध्वरस्य रुद्रं होतारं सत्ययजं रोदस्योः । अग्निम पुरा तनयित्नोर अचित्ताद धिरण्यरूपम अवसे कर्णुध्वम ॥ अयं योनिश चक्र्मा यं वयं ते जायेव पत्य उशती सुवासाः । अर्वाचीनः परिवीतो नि षीदेमा उ ते सवपाक परतीचीः ॥ आश्र्ण्वते अद्र्पिताय मन्म नर्चक्षसे सुम्र्ळीकाय वेधः । देवाय शस्तिम अम्र्ताय शंस गरावेव सोता मधुषुद यम ईळे ॥ तवं चिन नः शम्या अग्ने अस्या रतस्य बोध्य रतचित सवाधीः । कदा त उक्था सधमाद्यानि कदा भवन्ति सख्या गर्हे ते ॥ कथा ह तद वरुणाय तवम अग्ने कथा दिवे गर्हसे कन न आगः । कथा मित्राय मीळ्हुषे पर्थिव्यै बरवः कद अर्यम्णे कद भगाय ॥ कद धिष्ण्यासु वर्धसानो अग्ने कद वाताय परतवसे शुभंये । परिज्मने नासत्याय कषे बरवः कद अग्ने रुद्राय नर्घ्ने ॥ कथा महे पुष्टिम्भराय पूष्णे कद रुद्राय सुमखाय हविर्दे । कद विष्णव उरुगायाय रेतो बरवः कद अग्ने शरवे बर्हत्यै ॥ कथा शर्धाय मरुताम रताय कथा सूरे बर्हते पर्छ्यमानः । परति बरवो ऽदितये तुराय साधा दिवो जातवेदश चिकित्वान ॥ रतेन रतं नियतम ईळ आ गोर आमा सचा मधुमत पक्वम अग्ने । कर्ष्णा सती रुशता धासिनैषा जामर्येण पयसा पीपाय ॥ रतेन हि षमा वर्षभश चिद अक्तः पुमां अग्निः पयसा पर्ष्ठ्य्न । अस्पन्दमानो अचरद वयोधा वर्षा शुक्रं दुदुहे पर्श्निर ऊधः ॥ रतेनाद्रिं वय असन भिदन्तः सम अङगिरसो नवन्त गोभिः । शुनं नरः परि षदन्न उषासम आविः सवर अभवज जाते अग्नौ ॥ रतेन देवीर अम्र्ता अम्र्क्ता अर्णोभिर आपो मधुमद्भिर अग्ने । वाजी न सर्गेषु परस्तुभानः पर सदम इत सरवितवे दधन्युः ॥ मा कस्य यक्षं सदम इद धुरो गा मा वेशस्य परमिनतो मापेः । मा भरातुर अग्ने अन्र्जोर रणं वेर मा सख्युर दक्षं रिपोर भुजेम ॥ रक्षा णो अग्ने तव रक्षणेभी रारक्षाणः सुमख परीणानः । परति षफुर वि रुज वीड्व अंहो जहि रक्षो महि चिद वाव्र्धानम ॥ एभिर भव सुमना अग्ने अर्कैर इमान सप्र्श मन्मभिः शूर वाजान । उत बरह्माण्य अङगिरो जुषस्व सं ते शस्तिर देववाता जरेत ॥ एता विश्वा विदुषे तुभ्यं वेधो नीथान्य अग्ने निण्या वचांसि । निवचना कवये काव्यान्य अशंसिषम मतिभिर विप्र उक्थैः ॥