ऋग्वेदः सूक्तं १०.१५२

शास इत्था महानस्यमित्रखादो अद्भुतः । न यस्यहन्यते सखा न जीयते कदा चन ॥ सवस्तिद विशस पतिर्व्र्त्रहा विम्र्धो वशी । वर्षेन्द्रःपुर एतु नः सोमप अभयंकरः ॥ वि रक्षो वि मर्धो जहि वि वर्त्रस्य हनू रुज । वि मन्युमिन्द्र वर्त्रहन्नमित्रस्याभिदसतः ॥

वि न इन्द्र मर्धो जहि नीचा यछ पर्तन्यतः । यो अस्मानभिदासत्यधरं गमया तमः ॥ अपेन्द्र दविषतो मनो.अप जिज्यासतो वधम । वि मन्योःशर्म यछ वरीयो यवया वधम ॥