"ऋग्वेदः सूक्तं ४.७" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
(लघु) Yann ४ : replace |
No edit summary |
||
पङ्क्तिः ३: | पङ्क्तिः ३: | ||
<div class="verse"> |
<div class="verse"> |
||
<pre> |
<pre> |
||
अयमिह प्रथमो धायि धातृभिर्होता यजिष्ठो अध्वरेष्वीड्यः । |
|||
यमप्नवानो भृगवो विरुरुचुर्वनेषु चित्रं विभ्वं विशेविशे ॥१॥ |
|||
अग्ने कदा त |
अग्ने कदा त आनुषग्भुवद्देवस्य चेतनम् । |
||
अधा हि |
अधा हि त्वा जगृभ्रिरे मर्तासो विक्ष्वीड्यम् ॥२॥ |
||
ऋतावानं विचेतसं पश्यन्तो द्यामिव स्तृभिः । |
|||
विश्वेषामध्वराणां हस्कर्तारं दमेदमे ॥३॥ |
|||
आशुं दूतं विवस्वतो विश्वा |
आशुं दूतं विवस्वतो विश्वा यश्चर्षणीरभि । |
||
आ जभ्रुः केतुमायवो भृगवाणं विशेविशे ॥४॥ |
|||
आ जभ्रुः केतुम आयवो भर्गवाणं विशे-विशे ॥ |
|||
तमीं होतारमानुषक्चिकित्वांसं नि षेदिरे । |
|||
रण्वं पावकशोचिषं यजिष्ठं सप्त धामभिः ॥५॥ |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
ससस्य यद्वियुता सस्मिन्नूधन्नृतस्य धामन्रणयन्त देवाः । |
|||
महाँ अग्निर्नमसा रातहव्यो वेरध्वराय सदमिदृतावा ॥७॥ |
|||
वेरध्वरस्य दूत्यानि विद्वानुभे अन्ता रोदसी संचिकित्वान् । |
|||
⚫ | |||
कृष्णं त एम रुशतः पुरो भाश्चरिष्ण्वर्चिर्वपुषामिदेकम् । |
|||
यदप्रवीता दधते ह गर्भं सद्यश्चिज्जातो भवसीदु दूतः ॥९॥ |
|||
⚫ | |||
वृणक्ति तिग्मामतसेषु जिह्वां स्थिरा चिदन्ना दयते वि जम्भैः ॥१०॥ |
|||
तृषु यदन्ना तृषुणा ववक्ष तृषुं दूतं कृणुते यह्वो अग्निः । |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
ससस्य यद वियुता सस्मिन्न ऊधन्न रतस्य धामन रणयन्त देवाः । |
|||
महां अग्निर नमसा रातहव्यो वेर अध्वराय सदम इद रतावा ॥ |
|||
वेर अध्वरस्य दूत्यानि विद्वान उभे अन्ता रोदसी संचिकित्वान । |
|||
⚫ | |||
कर्ष्णं त एम रुशतः पुरो भाश चरिष्ण्व अर्चिर वपुषाम इद एकम । |
|||
यद अप्रवीता दधते ह गर्भं सद्यश चिज जातो भवसीद उ दूतः ॥ |
|||
⚫ | |||
वर्णक्ति तिग्माम अतसेषु जिह्वां सथिरा चिद अन्ना दयते वि जम्भैः ॥ |
|||
तर्षु यद अन्ना तर्षुणा ववक्ष तर्षुं दूतं कर्णुते यह्वो अग्निः । |
|||
⚫ | |||
</pre> |
</pre> |
||
</div> |
</div> |
२०:११, २४ जनवरी २००९ इत्यस्य संस्करणं
ऋग्वेदः सूक्तं ४.७
अयमिह प्रथमो धायि धातृभिर्होता यजिष्ठो अध्वरेष्वीड्यः । यमप्नवानो भृगवो विरुरुचुर्वनेषु चित्रं विभ्वं विशेविशे ॥१॥ अग्ने कदा त आनुषग्भुवद्देवस्य चेतनम् । अधा हि त्वा जगृभ्रिरे मर्तासो विक्ष्वीड्यम् ॥२॥ ऋतावानं विचेतसं पश्यन्तो द्यामिव स्तृभिः । विश्वेषामध्वराणां हस्कर्तारं दमेदमे ॥३॥ आशुं दूतं विवस्वतो विश्वा यश्चर्षणीरभि । आ जभ्रुः केतुमायवो भृगवाणं विशेविशे ॥४॥ तमीं होतारमानुषक्चिकित्वांसं नि षेदिरे । रण्वं पावकशोचिषं यजिष्ठं सप्त धामभिः ॥५॥ तं शश्वतीषु मातृषु वन आ वीतमश्रितम् । चित्रं सन्तं गुहा हितं सुवेदं कूचिदर्थिनम् ॥६॥ ससस्य यद्वियुता सस्मिन्नूधन्नृतस्य धामन्रणयन्त देवाः । महाँ अग्निर्नमसा रातहव्यो वेरध्वराय सदमिदृतावा ॥७॥ वेरध्वरस्य दूत्यानि विद्वानुभे अन्ता रोदसी संचिकित्वान् । दूत ईयसे प्रदिव उराणो विदुष्टरो दिव आरोधनानि ॥८॥ कृष्णं त एम रुशतः पुरो भाश्चरिष्ण्वर्चिर्वपुषामिदेकम् । यदप्रवीता दधते ह गर्भं सद्यश्चिज्जातो भवसीदु दूतः ॥९॥ सद्यो जातस्य ददृशानमोजो यदस्य वातो अनुवाति शोचिः । वृणक्ति तिग्मामतसेषु जिह्वां स्थिरा चिदन्ना दयते वि जम्भैः ॥१०॥ तृषु यदन्ना तृषुणा ववक्ष तृषुं दूतं कृणुते यह्वो अग्निः । वातस्य मेळिं सचते निजूर्वन्नाशुं न वाजयते हिन्वे अर्वा ॥११॥