"ऋग्वेदः सूक्तं ४.७" इत्यस्य संस्करणे भेदः
(लघु) Yann ४, ॥ : replace |
(लघु) Yann ४, । : replace |
||
पङ्क्तिः १: | पङ्क्तिः १: | ||
अयम इह परथमो धायि धात्र्भिर होता यजिष्ठो अध्वरेष्व ईड्यः |
अयम इह परथमो धायि धात्र्भिर होता यजिष्ठो अध्वरेष्व ईड्यः । |
||
यम अप्नवानो भर्गवो विरुरुचुर वनेषु चित्रं विभ्वं विशे-विशे ॥ |
यम अप्नवानो भर्गवो विरुरुचुर वनेषु चित्रं विभ्वं विशे-विशे ॥ |
||
अग्ने कदा त आनुषग भुवद देवस्य चेतनम |
अग्ने कदा त आनुषग भुवद देवस्य चेतनम । |
||
अधा हि तवा जग्र्भ्रिरे मर्तासो विक्ष्व ईड्यम ॥ |
अधा हि तवा जग्र्भ्रिरे मर्तासो विक्ष्व ईड्यम ॥ |
||
रतावानं विचेतसम पश्यन्तो दयाम इव सत्र्भिः |
रतावानं विचेतसम पश्यन्तो दयाम इव सत्र्भिः । |
||
विश्वेषाम अध्वराणां हस्कर्तारं दमे-दमे ॥ |
विश्वेषाम अध्वराणां हस्कर्तारं दमे-दमे ॥ |
||
आशुं दूतं विवस्वतो विश्वा यश चर्षणीर अभि |
आशुं दूतं विवस्वतो विश्वा यश चर्षणीर अभि । |
||
आ जभ्रुः केतुम आयवो भर्गवाणं विशे-विशे ॥ |
आ जभ्रुः केतुम आयवो भर्गवाणं विशे-विशे ॥ |
||
तम ईं होतारम आनुषक चिकित्वांसं नि षेदिरे |
तम ईं होतारम आनुषक चिकित्वांसं नि षेदिरे । |
||
रण्वम पावकशोचिषं यजिष्ठं सप्त धामभिः ॥ |
रण्वम पावकशोचिषं यजिष्ठं सप्त धामभिः ॥ |
||
तं शश्वतीषु मात्र्षु वन आ वीतम अश्रितम |
तं शश्वतीषु मात्र्षु वन आ वीतम अश्रितम । |
||
चित्रं सन्तं गुहा हितं सुवेदं कूचिदर्थिनम ॥ |
चित्रं सन्तं गुहा हितं सुवेदं कूचिदर्थिनम ॥ |
||
ससस्य यद वियुता सस्मिन्न ऊधन्न रतस्य धामन रणयन्त देवाः |
ससस्य यद वियुता सस्मिन्न ऊधन्न रतस्य धामन रणयन्त देवाः । |
||
महां अग्निर नमसा रातहव्यो वेर अध्वराय सदम इद रतावा ॥ |
महां अग्निर नमसा रातहव्यो वेर अध्वराय सदम इद रतावा ॥ |
||
वेर अध्वरस्य दूत्यानि विद्वान उभे अन्ता रोदसी संचिकित्वान |
वेर अध्वरस्य दूत्यानि विद्वान उभे अन्ता रोदसी संचिकित्वान । |
||
दूत ईयसे परदिव उराणो विदुष्टरो दिव आरोधनानि ॥ |
दूत ईयसे परदिव उराणो विदुष्टरो दिव आरोधनानि ॥ |
||
कर्ष्णं त एम रुशतः पुरो भाश चरिष्ण्व अर्चिर वपुषाम इद एकम |
कर्ष्णं त एम रुशतः पुरो भाश चरिष्ण्व अर्चिर वपुषाम इद एकम । |
||
यद अप्रवीता दधते ह गर्भं सद्यश चिज जातो भवसीद उ दूतः ॥ |
यद अप्रवीता दधते ह गर्भं सद्यश चिज जातो भवसीद उ दूतः ॥ |
||
सद्यो जातस्य दद्र्शानम ओजो यद अस्य वातो अनुवाति शोचिः |
सद्यो जातस्य दद्र्शानम ओजो यद अस्य वातो अनुवाति शोचिः । |
||
वर्णक्ति तिग्माम अतसेषु जिह्वां सथिरा चिद अन्ना दयते वि जम्भैः ॥ |
वर्णक्ति तिग्माम अतसेषु जिह्वां सथिरा चिद अन्ना दयते वि जम्भैः ॥ |
||
तर्षु यद अन्ना तर्षुणा ववक्ष तर्षुं दूतं कर्णुते यह्वो अग्निः |
तर्षु यद अन्ना तर्षुणा ववक्ष तर्षुं दूतं कर्णुते यह्वो अग्निः । |
||
वातस्य मेळिं सचते निजूर्वन्न आशुं न वाजयते हिन्वे अर्वा ॥ |
वातस्य मेळिं सचते निजूर्वन्न आशुं न वाजयते हिन्वे अर्वा ॥ |
२०:१५, २३ जनवरी २००६ इत्यस्य संस्करणं
अयम इह परथमो धायि धात्र्भिर होता यजिष्ठो अध्वरेष्व ईड्यः । यम अप्नवानो भर्गवो विरुरुचुर वनेषु चित्रं विभ्वं विशे-विशे ॥ अग्ने कदा त आनुषग भुवद देवस्य चेतनम । अधा हि तवा जग्र्भ्रिरे मर्तासो विक्ष्व ईड्यम ॥ रतावानं विचेतसम पश्यन्तो दयाम इव सत्र्भिः । विश्वेषाम अध्वराणां हस्कर्तारं दमे-दमे ॥ आशुं दूतं विवस्वतो विश्वा यश चर्षणीर अभि । आ जभ्रुः केतुम आयवो भर्गवाणं विशे-विशे ॥ तम ईं होतारम आनुषक चिकित्वांसं नि षेदिरे । रण्वम पावकशोचिषं यजिष्ठं सप्त धामभिः ॥
तं शश्वतीषु मात्र्षु वन आ वीतम अश्रितम । चित्रं सन्तं गुहा हितं सुवेदं कूचिदर्थिनम ॥ ससस्य यद वियुता सस्मिन्न ऊधन्न रतस्य धामन रणयन्त देवाः । महां अग्निर नमसा रातहव्यो वेर अध्वराय सदम इद रतावा ॥ वेर अध्वरस्य दूत्यानि विद्वान उभे अन्ता रोदसी संचिकित्वान । दूत ईयसे परदिव उराणो विदुष्टरो दिव आरोधनानि ॥ कर्ष्णं त एम रुशतः पुरो भाश चरिष्ण्व अर्चिर वपुषाम इद एकम । यद अप्रवीता दधते ह गर्भं सद्यश चिज जातो भवसीद उ दूतः ॥ सद्यो जातस्य दद्र्शानम ओजो यद अस्य वातो अनुवाति शोचिः । वर्णक्ति तिग्माम अतसेषु जिह्वां सथिरा चिद अन्ना दयते वि जम्भैः ॥ तर्षु यद अन्ना तर्षुणा ववक्ष तर्षुं दूतं कर्णुते यह्वो अग्निः । वातस्य मेळिं सचते निजूर्वन्न आशुं न वाजयते हिन्वे अर्वा ॥